[vc_section][vc_row][vc_column][vc_tabs][vc_tab title=”معرفی بیمه نامه” tab_id=”a4712eb4-b64b-4″][vc_column_text]
براساس این بیمه نامه ، مسئولیت شرکت های حمل و نقل در برابر صاحبان کالا مطابق قانون تجارت (مفاد ۳۷۴ الی ۳۹۷) و شرایط بارنامه صادره در قبال حوادثی نظیر آتش سوزی، صاعقه ، انفجار ، تصادف و تصادم ، واژگون شدن ، برخورد با شئی ثابت و پرتاب محموله از روی وسیله حمل تحت پوشش قرار می گیرد.
الف ) مسئولیت متصدیان حمل ونقل داخلی
ب) مسئولیت متصدیان حمل ونقل بین المللی کالا از طریق جاده (CMR)
کنوانسیون Convention Merchendise Road” C.M.R”: پیمان نامه ای است که بین ملل مختلف جهان نزد سازمان ملل متحد مفتوح و بر اساس تقاضای کشورها عضویت پیمان پذیرفته می شود؛ کنوانسیون C.M.R از سال ۱۹۵۶ میلادی آغاز شده و در ۱۹۷۸ اصلاحیه ای ضمیمه آن گردیده است. این پیمان مجموعه مقررات ناظر بر مسئولیت شرکتهای حمل و نقل بین المللی کالا از طریق جاده (زمینی) می باشد.
ج) مسئولیت حمل ونقل ریلی
د) مسئولیت حمل ونقل هوایی[/vc_column_text][/vc_tab][vc_tab title=”شرایط و تعهدات” tab_id=”75db7b17-7f02-2″][vc_column_text]
خطرات تحت پوشش در بیمه مسئولیت متصدیان حمل ونقل عبارتند از :
۱- تصادف و واژگونی وسیله نقلیه و یا برخورد کالا با شی ثابت
۲- پرتاب شدن محموله از روی وسیله نقلیه
۳- آتش سوزی و انفجار وسیله نقلیه
۴- سرقت کلی محموله با وسیله نقلیه به استثنا جعل اسناد
۵- هزینه های لازم و متعارف برای نجات کالا و جلوگیری از توسعه خسارت پس از وقوع حوادثی که جبران زیان آنها در تعهد بیمه گر باشد.
۶- هزینه متعارف دادرسی و دفاع از بیمه گذار در مراجع قضایی که در ارتباط با خطرات بیمه شده پرداخت شده باشد
نکته : حداکثر تعهد بیمه گر در مورد بندهای ۵ و ۶ از ۲۰% تعهد بیمه گر تجاوز نخواهد کرد.
[/vc_column_text][/vc_tab][vc_tab tab_id=”4d169710-0bd8-2″ title=”راهنمای خرید”][vc_column_text]
کلیه سفارشات بیمه نامه و قرارداد های بیمه ای از طریق پنل بیمه گذاران دریافت ، صادر و ارسال میگردد.
مزایای استفاده از سامانه صدور راهنامه :
۱- دسترسی سریع به آخرین اطلاعات شرکت های بیمه در رابطه با بیمه مسئولیت متصدیان حمل و نقل بین المللی
۲- درخواست قرارداد آنلاین
۳- صدور آنلاین قرارداد
۴- صدور راهنامه CMR به تفکیک نوع کالا و ارزش سرمایه
۵- صدور راهنامه با نرخ ها متنوع ارزی به درخواست بیمه گذار
۶- استفاده از سیستم بصورت وب اپلیکیشن
۷- امکان ایجاد کاربری های متعدد برای یک شرکت حمل و نقل
۸- پرداخت آنلاین حق بیمه از طریق سامانه
۹- گزارش آنلاین خسارت و پیگیری پرونده های خسارت در دست اقدام
۱۰- دریافت آنلاین الحاقیه های صادره
۱۱- دسترسی به گزارشات مالی سیستم
بخشی از خدمات ارزنده این سامانه به شرکت های حمل و نقل بین المللی میباشد.
[/vc_column_text][/vc_tab][vc_tab tab_id=”a1263e50-aa36-3″ title=”راهنمای دریافت خسارت”][vc_column_text]مدارک لازم جهت تکمیل پرونده خسارت حمل نقل داخلی :
- نامه کتبی بیمه گذار مبنی بروقوع حادثه
- رونوشت قرارداد بیمه
- گزارش پاسگاه انتظامی یا کروکی پلیس
- کپی بیمه نامه شخص ثالث , گواهینامه راننده , کارت ماشین و کارت سلامت راننده
- برگ باسکول
- اصل فاکتور خرید
- اصل بارنامه مخصوص گیرنده
[/vc_column_text][/vc_tab][vc_tab tab_id=”07489e48-12a3-4″ title=”کنوانسیون CMR” label=””][vc_column_text]
قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون قرارداد حمل و نقل بین المللی کالا از طریق جاده و پروتکل اصلاحی آن
تاریخ تصویب : ۱۳۷۶/۰۵/۱۸
ماده واحده – به دولت اجازه داده می‌شود به کنوانسیون قرارداد حمل و نقل بین‌المللی کالا از طریق جاده منعقد شده در ژنو به تاریخ ۱۹۵۶.۵.۱۹برابر با ۱۳۳۵.۲.۲۹ مشتمل بر یک مقدمه و پنجاه و یک ماده و پروتکل اصلاحی آن منعقد شده به تاریخ ۱۹۸۷.۷.۵ برابر با ۱۳۵۷.۴.۱۳ ، مشتمل بر‌یک مقدمه و دوازده ماده ملحق شود و اسناد مربوط را تسلیم نماید.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
کنوانسیون قرارداد حمل و نقل بین‌المللی کالا از طریق جاده
مقدمه – طرفهای متعاهد
با توجه به تشخیص ضرورت یکنواخت کردن شرایط حاکم بر قرارداد حمل و نقل بین‌الملل کالا از طریق جاده، بخصوص اسناد مورد استفاده برای حمل‌بین‌المللی و مسئولیت حمل‌کننده، به شرح زیر موافقت می‌نمایند:
فصل اول – محدوده اجرا
ماده ۱-
۱- این کنوانسیون شامل هر قراردادی که برای حمل کالا از طریق جاده با وسیله نقلیه به منظور کسب اجرت منعقد می‌شود و محل دریافت کالا و‌تحویل آن در قرارداد در دو کشور مختلف واقع شده و حداقل یکی از دو طرف، عضو کنوانسیون باشد گذشته از محل اقامت و تابعیت دو طرف قرارداد‌می‌شود.
۲- از نظر این کنوانسیون “وسیله نقلیه” یعنی وسایل نقلیه موتوری، وسایل نقلیه مفصل‌دار، یدک و نیمه یدک، بطوری که در ماده (۴) کنوانسیون تردد جاده‌ای مورخ بیست و هشتم شهریور ماه ۱۳۲۸ هجری شمسی برابر نوزدهم سپتامبر یکهزار و نهصد و چهل و نه(۱۹۴۹) میلادی تعریف شده است.
۳- این کنوانسیون شامل حمل کالاهایی که در محدوده اجرای کنوانسیون به وسیله دولت‌ها و یا مؤسسات و سازمانهای دولتی انجام می‌شود نیز‌می‌شود.
۴- این کنوانسیون شامل موارد زیر نمی‌شود:
الف – حمل کالاهایی که تحت شرایط هر کنوانسیون بین‌المللی پستی انجام می‌شود.
ب – حمل محمولات جنازه‌ای.
ج – حمل اثاث منزل.
۵- طرفهای متعاهد توافق می‌کنند که هیچ یک از مفاد این کنوانسیون را با توافقهای ویژه بین دو یا چند طرف متعاهد تغییر ندهند، مگر اینکه این‌کنوانسیون را در مورد حمل‌های بین مرزی نافذ ندانند و یا اجازه استفاده از این کنوانسیون را به عملیات حملی که تماماً در محدوده قلمرو کشورهایشان‌تحت بارنامه جاده‌ای که معرف مالکیت کالا است بدهند.
ماده ۲-
۱- مادامی که وسیله نقلیه حامل کالا قسمتهایی از سفر را از طریق دریا، راه‌آهن، راههای آبی داخلی و یا هوا طی می‌کند، مشروط بر اینکه کالا از وسیله‌نقلیه تخلیه نشود این کنوانسیون در هر حال شامل تمام طول سفر خواهد بود به جز مواردی که مشمول مقررات ماده (۱۴) میباشد، به شرطی که ثابت شود هر گونه فقدان، خسارت و یا تأخیر در تحویل کالا که در طی حمل کالا توسط سایر وسایل حمل و نقل رخ داده، درنتیجه فعل و یا ترک فعل‌حمل‌کننده جاده‌ای نبوده ولی می‌توانست توسط حادثه‌ای در حین و یا به دلیل حمل توسط سایر وسایل حمل و نقل رخ داده باشد. مسئولیت‌حمل‌کننده جاده‌ای به وسیله این کنوانسیون تعیین نخواهد شد بلکه به گونه‌ای که اگر قرارداد حمل به طور مستقیم بین فرستنده و حمل‌کننده وسیله‌دیگر برابر شرایطی که قانون برای حمل کالا توسط آن وسیله نقلیه برقرار کرده منعقد می‌شد، حمل‌کننده غیر جاده‌ای مسئول شناخته می‌شد. در هر حال‌چنانچه شرایط مشروح یاد شده وجود نداشته باشد، مسئولیت حمل‌کننده جاده‌ای به وسیله این کنوانسیون تعیین خواهد شد.
۲- در صورتی که حمل‌کننده جاده‌ای و حمل‌کننده با وسیله حمل و نقل دیگر، یکی باشد مسئولیت حمل‌کننده جاده‌ای برابر مقررات بند یک این ماده و‌با فرض اینکه حمل‌کننده جاده‌ای و حمل‌کننده با وسیله حمل و نقل دیگر دو شخصیت جدا هستند تعیین خواهد شد.
فصل دوم – مسئولیت حمل‌کننده نسبت به اشخاص
ماده ۳- از لحاظ این کنوانسیون حمل‌کننده مسئول فعل یا ترک فعل نمایندگان، کارکنان یا هر شخص دیگری که در جریان حمل از خدمات آنها استفاده‌می‌کند خواهد بود مادامی که این نمایندگان، کارکنان یا اشخاص دیگر در چارچوب وظیفه شغلی خود عمل نموده باشند مثل آن است که فعل یا ترک‌فعل ناشی از عملکرد خود او باشد.
فصل سوم – انعقاد و اجرای قرارداد حمل
ماده ۴- قرارداد حمل با تنظیم بارنامه جاده‌ای تایید می‌شود. فقدان، دسترسی نداشتن به بارنامه جاده‌ای یا بی‌نظمی در صدور سند یاد شده لطمه‌ای به‌وجود و اعتبار قرارداد حمل نخواهد زد و قرارداد حمل مشمول مقررات این کنوانسیون خواهد بود.
ماده ۵-
۱- بارنامه جاده‌ای حمل در سه نسخه اصلی تنظیم و به امضای فرستنده کالا و حمل‌کننده می‌رسد. این امضاها ممکن است چاپ شده و یا با مهرهای‌فرستنده و حمل‌کننده جایگزین شوند مشروط بر اینکه قوانین کشوری که سند در آن تنظیم می‌شود،چنین کاری را اجازه دهد. نسخه اول بارنامه جاده‌ای‌به فرستنده تسلیم می‌شود، نسخه دوم همراه کالا خواهد بود و نسخه سوم توسط حمل‌کننده نگهداری می‌شود.
۲- وقتی که کالای مورد حمل در چند وسیله نقلیه بارگیری یا از چند نوع مختلف کالا ترکیب و یا از چند قسمت مجزا تشکیل شده باشد، فرستنده یا‌حمل‌کننده حق خواهد داشت درخواست نماید برای هر وسیله نقلیه یا برای هر نوع کالا یا قسمتهای جدا، بارنامه جاده‌ای جداگانه‌ای تنظیم شود.
ماده ۶-
۱- بارنامه جاده‌ای باید دارای مشخصات زیر باشد:
الف – تاریخ و محل صدور،
ب – نام و نشانی فرستنده کالا،
ج – نام و نشانی حمل‌کننده کالا،
د – تاریخ و محل دریافت کالا و محلی که برای تحویل کالا مشخص شده است،
ه- نام و نشانی گیرنده کالا،
و – شرح مصطلح ماهیت کالا و نوع بسته بندی و در مورد کالاهای خطرناک با شرحی که به طور معمول، چنین کالاهایی شناخته می‌شوند،
ز – تعداد بسته‌ها و علایم و شماره‌های مخصوص آنها،
ح – وزن ناخالص کالا و یا مقدار آن که به ترتیب دیگری بیان می‌شود،
ط – هزینه‌های مربوط به حمل (کرایه حمل، هزینه‌های تکمیلی، حقوق گمرکی، سود بازرگانی و سایر هزینه‌هایی که از زمان انعقاد قرارداد تا تاریخ‌تحویل کالا به وجود می‌آیند)،
ی – دستورهای ضروری برای تشریفات گمرکی و غیره،
ک – عبارتی مبنی بر اینکه، حمل کالا، با وجود هر شرط مغایری، مشمول مقررات این کنوانسیون میباشد.
۲- در صورت لزوم بارنامه جاده‌ای باید دارای مشخصات زیر باشد:
الف – عبارتی حاکی از اینکه انتقال کالا از یک وسیله نقلیه به وسیله نقلیه دیگرمجاز نمی‌باشد،
ب – هزینه‌هایی که فرستنده پرداخت آن را تعهد می‌کند،
ج – وجوهی که در مقابل تحویل کالا دریافت می‌شود،
د – بیان ارزش کالا و مبلغی که بیان کننده نفع خاص در تحویل باشد،
ه- دستورهای فرستنده به حمل کننده در مورد بیمه کالا،
و – محدوده زمانی مورد توافقی که در طی آن حمل کالا باید به انجام برسد،
ز – صورتی از اسناد تحویل شده به حمل‌کننده.
۳- دو طرف می‌توانند هر گونه مشخصات دیگری را که مفید بدانند در بارنامه جاده‌ای قید کنند.
ماده ۷-
۱- فرستنده مسئول جبران تمام هزینه‌ها، خسارات و صدماتی خواهد بود که در نتیجه نادرستی یا کافی نبودن مشخصات در موارد زیر به حمل‌کننده‌وارد می‌شود.
الف – مشخصات بیان شده در جزوهای (ب)، (د)، (ه)، (و)، (ز)، (ح) و (ی) بند(۱)ماده(۶).
ب – مشخصات بیان شده در بند(۲) ماده (۶).
ج – هر گونه مشخصات یا دستورهای دیگری که توسط فرستنده داده شده‌است تا بتوان اقدام به تنظیم بارنامه جاده‌ای کرد یا آن مشخصات و دستورها‌را در بارنامه جاده‌ای وارد نمود.
۲- در صورتی که بنابه تقاضای فرستنده، حمل کننده مشخصات موضوع بند یک این ماده را در بارنامه جاده‌ای وارد نماید انجام این کار از ناحیه‌فرستنده تلقی خواهد شد، مگر آنکه خلاف آن ثابت شود.
۳- در صورتی که بارنامه جاده‌ای عبارت یاد شده در جزو (ک) بند (۱) ماده (۶) را نداشته باشد حمل کننده مسئول جبران تمام هزینه‌ها، صدمات و خساراتی خواهد بود که در نتیجه از قلم افتادن عبارت یاد شده شخصی که حق در اختیار گرفتن کالا را دارد متحمل شده است.
ماده ۸-
۱- هنگام تحویل گرفتن کالا حمل‌کننده باید موارد زیر را تطبیق کند:
الف – درستی مندرجات بارنامه جاده‌ای از نظر تعداد بسته‌ها و علایم و شماره‌های آن، و
ب – وضعیت ظاهری کالا و بسته بندی آن.
۲- در مواردی که حمل کننده هیچ نوع ابزار مناسب برای تطبیق درستی مندرجات یاد شده در جزو (الف) بند (۱) این ماده را در اختیار ندارد حق شرطهای خود را با مبانی استدلال در بارنامه جاده‌ای قید می‌کند. حمل کننده همچنین عللی را که موجب قید حق شرطهای او در مورد وضع ظاهری کالا و بسته‌بندی‌ها شده است مشخص خواهد کرد. حق شرطهای مذکور در بارنامه جاده‌ای هیچگونه الزامی برای فرستنده کالا ایجاد نخواهد کرد مگر اینکه فرستنده با تعهدی که در نتیجه وارد کردن ملاحظات در سند حمل برای او ایجاد می‌شود به صورت صریح موافقت نموده باشد.
۳- فرستنده می‌تواند از حمل کننده بخواهد وزن ناخالص کالا یا مقدار آن را که به ترتیب دیگری بیان شده است رسیدگی و تطبیق نماید. او همچنین می‌تواند درخواست کند که محتویات بسته‌ها بررسی شود. حمل کننده حق دارد هزینه‌های اینگونه رسیدگی‌ها را مطالبه کند. نتیجه بررسی‌ها در بارنامه جاده‌ای درج می‌شود.
ماده ۹-
۱- بارنامه جاده‌ای اماره مفروض بر صحت تنظیم قرارداد حمل، شرایط قرارداد و دریافت کالا از طرف حمل کننده خواهد بود مگر آنکه عکس آن ثابت شود.
۲- در صورتی که بارنامه جاده‌ای فاقد حق شرطهای خاص از طرف حمل‌کننده باشد، فرض بر این است که کالا و بسته بندی‌های آن در موقع تحویل وضع خوبی داشته و تعداد بسته‌بندی‌ها و علایم و شماره‌های روی بسته‌ها با آنچه که در بارنامه جاده‌ای قید شده مطابقت دارد، مگر آنکه خلاف آن ثابت شود.
ماده ۱۰-
فرستنده در برابر حمل‌کننده مسئول خسارتهای وارد شده به اشخاص و تجهیزات و کالاهای دیگر یا هرگونه هزینه‌ای که در نتیجه نقص بسته بندی کالا ایجاد شود میباشد مگر اینکه نقص بسته بندی در موقع تحویل کالا آشکار یا برای حمل‌کننده شناخته شده باشد و نامبرده هیچگونه حق شرطی در این مورد در بارنامه جاده‌ای وارد نکرده باشد.
ماده ۱۱-
۱- از لحاظ تشریفات گمرکی و سایر تشریفاتی که باید پیش از تحویل کالا انجام شود فرستنده باید اسناد لازم را پیوست بارنامه جاده‌ای کرده یا آنها را همراه با تمام اطلاعات مورد نیاز در اختیار حمل کننده بگذارد.
۲- حمل‌کننده وظیفه ندارد درستی یا کافی بودن اسناد و اطلاعات داده شده را از فرستنده کالا جویا شود. فرستنده در برابر حمل‌کننده مسئول جبران هرگونه خسارت ناشی از فقدان، کاستی یا بی‌ترتیبی اسناد و اطلاعات ارائه شده خواهد بود مگر در مواردی که خسارت ناشی از اشتباه و غفلت حمل‌کننده بوده باشد.
۳- مسئولیت حمل‌کننده در برابر پی‌آمدهای فقدان یا استفاده نادرست از اسناد مذکور در بارنامه جاده‌ای و اسنادی که به پیوست سند یاد شده می‌آید و یا در اختیار حمل کننده گذاشته می‌شود در حدود مسئولیت حق‌العملکار میباشد مشروط بر اینکه میزان غرامت قابل پرداخت به وسیله حمل‌کننده از‌میزان غرامتی که درنتیجه از دست دادن کالا پرداخت می‌شود تجاوز ننماید.
ماده ۱۲-
۱- فرستنده حق در اختیار گرفتن کالا را به خصوص به وسیله درخواست از حمل‌کننده مبنی بر توقف کالای در حال حمل، تغییر محلی که کالا باید تحویل شود و یا تحویل کالا به گیرنده‌ای غیر از گیرنده یاد شده در بارنامه جاده‌ای را دارد.
۲- این حق با انتقال نسخه دوم بارنامه جاده‌ای به گیرنده یا اعمال حقی که برابر بند(۱) ماده (۱۳) به وی تعلق می‌گیرد، از فرستنده سلب می‌شود و از آن تاریخ به بعد حمل‌کننده از دستورهای گیرنده پیروی می‌کند.
۳- در صورتی که فرستنده در بارنامه جاده‌ای حق در اختیار گرفتن کالا را به گیرنده واگذار نموده باشد، از تاریخ تنظیم بارنامه جاده‌ای گیرنده می‌تواند این حق خود را اعمال نماید.
۴- چنانچه گیرنده با اعمال حق خود مبنی بر در اختیار گرفتن کالا دستور تحویل کالا را به دیگری بدهد، شخص اخیر حق معرفی دیگری را به عنوان گیرنده نخواهد داشت.
۵- اعمال حق در اختیار گرفتن منوط به فراهم شدن شرایط زیر است:
الف- فرستنده، یا در مورد بند(۳) این ماده تحویل‌گیرنده، که خواهان اعمال حق میباشد نسخه اول بارنامه جاده‌ای را که در آن دستورهای جدید به‌حمل کننده داده شده‌است ارایه نموده و جبران تمام هزینه‌ها، فقدان و خساراتی را که درنتیجه اجرای چنین دستورهایی به حمل کننده وارد می‌شود تضمین کند.
ب – امکان اجرای چنین دستورهایی در زمان رسیدن دستورها به اجرا کننده آن وجود داشته و در ضمن با جریان عادی تعهد حمل‌کننده تعارضی نداشته و لطمه‌ای به حقوق فرستندگان و گیرندگان سایر کالاها نزند.
ج – دستورها موجب تقسیم کالا نشود.
در صورتی که به دلایل گفته شده در جزو(ب) بند (۵) این ماده حمل کننده توان انجام دستور دریافتی را نداشته باشد موضوع را فوری به صادر کننده دستور اطلاع خواهد داد.
۶- حمل‌کننده‌ای که دستور صادر شده در شرایط پیش‌بینی شده در این ماده را انجام نداده یا اینکه دستور صادر شده را بدون درخواست دریافت نسخه اول بارنامه جاده‌ای انجام دهد، در برابر شخصی که حق هر گونه ادعای فقدان یا خسارت ناشی از این عمل را دارد، مسئول خواهد بود.
ماده ۱۳-
۱- پس از ورود کالا به مقصد، گیرنده می‌تواند از حمل کننده بخواهد که کالا و نسخه دوم بارنامه جاده‌ای را در برابر گرفتن رسید تحویل نماید. در‌صورتی که فقدان کالا ثابت شود یا با پایان مدت پیش‌بینی شده در ماده (۱۹) به مقصد نرسد تحویل گیرنده می‌تواند به نام خود حقوقی را که در قرارداد حمل برای او پیش‌بینی شده علیه حمل‌کننده اعمال کند.
۲- تحویل گیرنده‌ای که از حقوق پیش‌بینی شده در بند (۱) این ماده استفاده می‌کند باید هزینه‌های مستقیم یاد شده در بارنامه جاده‌ای را پرداخت نماید و در صورتی که اختلافی در این مورد پیش آید حمل‌کننده مجبور نیست کالا را تحویل دهد مگر اینکه تضمینی کافی از تحویل گیرنده بگیرد.
ماده ۱۴-
۱- در صورتی که پیش از ورود کالا به مقصد به هر علتی امکان اجرای قرارداد براساس شرایط پیش‌بینی شده در بارنامه جاده‌ای ممکن نباشد یا نشود حمل‌کننده از شخصی که برابر مقررات ماده (۱۲) حق در اختیار گرفتن کالا را دارد درخواست صدور دستور مقتضی خواهد نمود.
۲- با وجود این، چنانچه اوضاع و احوال ایجاب نماید که حمل کالا تحت شرایطی غیر از آنچه که در بارنامه جاده‌ای قید شده انجام شود و حمل‌کننده نتواند در فرصت معقول از شخصی که برابر مقررات ماده (۱۲) حق در اختیار گرفتن کالا را دارد دستور مقتضی دریافت کند اقدامی را که به نظر وی منافع شخص یاد شده را به بهترین وجه تأمین نماید، انجام خواهد داد.
ماده ۱۵-
۱- در صورتی که پس از ورود کالا به مقصد تعیین شده اوضاع و احوال مانع از تحویل کالا شود، حمل‌کننده از فرستنده، درخواست صدور دستورها را‌خواهد نمود. در صورتی که گیرنده از گرفتن کالا امتناع ورزد، فرستنده بدون اینکه مجبور به ارائه نسخه اول بارنامه جاده‌ای باشد، حق در اختیار گرفتن کالا را خواهد داشت.
۲- حتی اگر گیرنده از پذیرفتن کالا امتناع کرده باشد می‌تواند درخواست تحویل کالا را تا زمانی که حمل‌کننده دستورهای مغایری از فرستنده دریافت نکرده است بنماید.
۳- در صورتی که اوضاع و احوال مانع از تحویل کالا شده بعد از صدور دستور از طرف گیرنده در اعمال حقوق پیش‌بینی شده برای او در بند(۳) ماده (۱۲) مبنی بر تحویل کالا به شخص دیگر رخ دهد، بندهای (۱) و (۲) این ماده با فرض اینکه گیرنده، فرستنده است و شخص دیگر، گیرنده نافذ خواهد‌بود.
ماده ۱۶-
۱- حمل‌کننده حق دریافت هزینه‌هایی که برای گرفتن دستورها و همچنین هزینه‌هایی که برای اجرای چنین دستورهایی متحمل شده را خواهد داشت مگر اینکه این هزینه‌ها در نتیجه عمل اشتباه یا غفلت حمل‌کننده به وجود آمده باشد.
۲- در موارد گفته شده در بند (۱) ماده (۱۴) و ماده (۱۵) حمل‌کننده می‌تواند فوری کالا را به حساب شخصی که حق در اختیار گرفتن آن را دارد تخلیه نموده و با این کار حمل پایان یافته تلقی خواهد شد. پس از آن حمل‌کننده کالا را از طرف شخصی که صاحب آن شناخته می‌شود نگاهداری خواهد کرد. درهرحال حمل‌کننده می‌تواند نگاهداری کالا را به شخص ثالثی واگذار نماید. در این صورت هیچگونه مسئولیتی متوجه حمل‌کننده نخواهد بود جز‌اینکه باید در انتخاب شخص ثالث دقت معقول به عمل آورد. هزینه‌های تعلق گرفته به موجب بارنامه جاده‌ای و سایر هزینه‌ها در برابر تحویل کالا قابل‌دریافت خواهد بود.
۳- در صورتی که کالا فاسد شدنی باشد حمل کننده می‌تواند بدون اینکه منتظر وصول دستور شخصی که حق در اختیار گرفتن کالا را دارد بشود، آن را‌به فروش رساند، همچنین در صورتی که وضع کالا چنین اقدامی را ایجاب نماید یا هزینه‌های انبارداری کالا در مقایسه با قیمت آن نامتناسب باشد‌حمل‌کننده می‌تواند دست به چنین کاری بزند. علاوه بر موارد یاد شده در صورتی که حمل‌کننده پس از پایان مدتی معقول دستوری مخالف با آنچه که به‌طور منطقی باید صادر کند از طرف شخصی که حق در اختیار گرفتن کالا را دارد دریافت ندارد اقدام به فروش کالا خواهد نمود.
۴- چنانچه کالا به استناد این ماده فروخته شود، حاصل فروش پس از کسر هزینه‌های متعلقه در اختیار شخصی که حق در اختیار گرفتن کالا را دارد گذاشته خواهد شد. در صورتی که این هزینه‌ها مازاد بر حاصل فروش کالا باشد حمل‌کننده مستحق دریافت ما به‌التفاوت خواهد بود.
۵- ترتیب فروش کالا در چنین مواردی به وسیله قانون یا عرف محلی که کالا در آن قرار دارد، تعیین خواهد شد.
فصل چهارم – مسئولیت حمل‌کننده
ماده ۱۷-
۱- حمل‌کننده مسئول فقدان تمام یا قسمتی از کالا و خسارت وارد شده به آن از تاریخ تحویل گرفتن کالا تا زمان تحویل دادن آن و همچنین مسئول هرگونه تأخیر در تحویل کالا خواهد بود.
۲- در صورتی که فقدان یا خسارت یا تأخیر به سبب عمل خلاف یا غفلت مدعی یا به موجب دستورهای داده شده توسط وی، غیر از دستورهایی که‌حمل‌کننده در انجام آن دچار اشتباه یا غفلت شده باشد یا به علت عیب ذاتی کالا و یا اوضاع و احوالی اجتناب‌ناپذیر که حمل‌کننده قادر به جلوگیری از‌آن نبوده حادث شود، حمل‌کننده از مسئولیت مبرا خواهد بود.
۳- حمل‌کننده به دلیل وضعیت معیوب وسیله نقلیه‌ای که از آن برای کار حمل استفاده می‌کند یا به علت اشتباه یا غفلت شخصی که وسیله نقلیه را از او کرایه کرده و یا اشتباه یا غفلت نمایندگان و کارکنان شخص یاد شده از مسئولیت مبرا نخواهد بود.
۴- در صورتی که فقدان و خسارت از مخاطرات ذاتی خاص در یک یا چند مورد از موارد زیر حادث شود حمل‌کننده با رعایت بندهای (۲) الی (۵) ماده (۱۸) از مسئولیت مبرا خواهد بود:
الف – استفاده از وسایل نقلیه رو باز بدون پوشش در صورتی که با استفاده از چنین وسایلی به صراحت توافق شده و در بارنامه قید شده باشد،
ب – بسته بندی نبودن یا وجود بسته بندی ناقص در مورد کالاهایی که در صورت نداشتن بسته بندی یا داشتن بسته بندی ناقص به دلیل طبیعتی که‌دارند متحمل ضایعات یا خسارات می‌شوند،
ج – کار تحویل و تحول، بارگیری، بار چینی یا تخلیه کالا به وسیله فرستنده یا گیرنده و یا شخصی که از طرف آنان به این کار گمارده شده، انجام شود.
د – طبیعت بعضی از کالاها که به ویژه تمام یا قسمتی از آنها را در معرض فقدان یا خسارت به خصوص به واسطه شکستگی، زنگ زدگی، پوسیدگی،خشکی، نشتی، نقصان معمولی، آفت یا بیدزدگی قرار می‌دهد،
ه- کافی یا کامل نبودن علایم و شماره‌های روی بسته‌ها:،
و – حمل حیوانات زنده.
۵- برابر مقررات این ماده، در مواردی که حمل کننده نسبت به بعضی از عوامل موجب فقدان، خسارت، یا تأخیر مسئول نبوده باشد نسبت به عوامل دیگر فقط تا حدی مسئول است که عوامل یاد شده در فقدان، خسارت یا تأخیر کالا سهیم بوده‌اند.
ماده ۱۸-
۱- مسئولیت اثبات اینکه فقدان، خسارت یا تأخیر در نتیجه یکی از عوامل مندرج در بند(۲) ماده (۱۷) حادث شده با حمل‌کننده خواهد بود.
۲- وقتی حمل‌کننده اثبات کند که تحت اوضاع و احوال مربوط، فقدان یا خسارت می‌توانسته به یک یا چند مورد از مخاطرات خاص موضوع بند (۴)ماده (۱۷) نسبت داده شود فرض بر صحت ادعای مدعی می‌شود. در این صورت خواهان حق خواهد داشت ثابت کند که فقدان یا خسارت در حقیقت‌به طور کلی یا به طور جزئی منتسب به یکی از این مخاطرات نبوده است.
۳- این فرضیه در صورت کسری غیرعادی یا فقدان هر بسته برابر شرایط بیان شده در جزو (الف) بند (۴) ماده (۱۷) اعمال نخواهد شد.
۴- در صورتی که حمل کالا در وسیله نقلیه مخصوصی که برای حفاظت کالا از اثرات گرما، سرما، تغییرات حرارت یا رطوبت هوا مجهز شده انجام گیرد‌حمل‌کننده نمی‌تواند از مزایای پیش‌بینی شده در جزو (د) بند (۴) ماده (۱۷) استفاده نماید مگر اینکه ثابت کند که تحت شرایط موجود تمام اقدامات لازم در مورد انتخاب، نگاهداری و استفاده از چنین تجهیزاتی از طرف او رعایت شده و هر دستور خاص صادر شده به او انجام شده است.
۵- حمل‌کننده نمی‌تواند از مزایای پیش‌بینی شده در جزو (و) بند(۴) ماده (۱۷) استفاده نماید مگر اینکه ثابت کند که تحت شرایط موجود تمام اقداماتی که به طور عادی بر عهده او بوده انجام شده و هر دستور خاص صادر شده به او رعایت شده است.
ماده ۱۹- تأخیر در تحویل وقتی مصداق پیدا می‌کند که کالا در مهلت توافق شده و یا در صورتی که مهلتی توافق نشده باشد در مدتی که به طور معمول با در نظر گرفتن شرایط موجود، تحویل نشود و بخصوص در مورد خرده بار، زمان مورد نیاز برای تکمیل ظرفیت در شرایط عادی از مدت معقولی که‌برای حمل‌کننده ساعتی درنظر گرفته می‌شود تجاوز نماید.
ماده ۲۰-
۱- عدم تحویل کالا ظرف (۳۰) روز پس از پایان مدت توافق شده یا در صورتی که چنین مهلتی توافق نشده باشد (۶۰) روز پس از تحویل کالا به‌حمل‌کننده دلیل قطعی بر مفقود شدن کالا است و شخصی که حق اقامه دعوا دارد می‌تواند پس از گذشت مهلت یاد شده چنین کالایی را مفقود شده تلقی نماید.
۲- شخصی که حق اقامه دعوا دارد با دریافت غرامت کالای مفقود شده می‌تواند به صورت کتبی تقاضا نماید که چنانچه ظرف یک سال از تاریخ‌دریافت غرامت کالا پیدا شود، موضوع را فوری به او اطلاع دهند. تایید و رسیدن چنین تقاضایی باید به طور کتبی به او اعلام شود.
۳- شخصی که حق اقامه دعوا دارد ظرف (۳۰) روز پس از دریافت چنین اطلاعیه‌ای می‌تواند بخواهد که کالا در برابر پرداخت هزینه‌های مقرر که در‌بارنامه جاده‌ای منعکس میباشد و استرداد غرامت دریافت شده منهای هزینه‌های در برگرفته شده به او تحویل داده شود. این عمل لطمه‌ای به حقوق‌شخص یاد شده، برای مطالبه خسارت تأخیر در تحویل موضوع ماده (۲۳) و موارد مشمول ماده (۲۶) وارد نخواهد کرد.
۴- در صورتی که تقاضای موضوع بند (۲) به عمل نیاید یا ظرف (۳۰) روز یاد شده در بند(۳) هیچ دستوری داده نشود و یا اینکه کالا در مدتی بیش از‌یک سال از تاریخ پرداخت غرامت پیدا نشود حمل‌کننده حق خواهد داشت برابر قوانین محلی که کالا در آن قرار دارد عمل نماید.
ماده ۲۱- چنانچه کالا بدون وصول وجوهی که می‌بایست برابر شرایط قرارداد حمل توسط حمل‌کننده دریافت می‌شد، به تحویل گیرنده داده شود،حمل‌کننده خسارت فرستنده را به میزانی که مازاد بر وجه یاد شده نباشد خواهد پرداخت بدون اینکه این پرداخت لطمه‌ای به حق حمل‌کننده مبنی بر‌اقامه دعوا علیه گیرنده وارد نماید.
ماده ۲۲-
۱- وقتی فرستنده کالایی را با ماهیت خطرناک به حمل‌کننده تحویل می‌دهد باید حمل‌کننده را از نوع دقیق خطر و در صورت لزوم از اقدامات احتیاطی‌که باید به عمل آید مطلع سازد. در صورتی که این اطلاعات در بارنامه جاده‌ای ذکر نشده باشد مسئولیت اثبات اینکه حمل‌کننده از نوع خطری که در‌حمل کالای مورد بحث وجود داشته آگاه بوده است با ارائه دلایل دیگر به عهده فرستنده یا گیرنده خواهد بود.
۲- چنانچه حمل‌کننده از وجود کالای با ماهیت خطرناک موضوع بند(۱) این ماده آگاه نشده باشد می‌تواند در هرزمان و در هر مکانی کالا را تخلیه کرده‌یا آن را از بین برده و یا خنثی نماید بدون اینکه غرامتی از این بابت بپردازد. علاوه بر این فرستنده کالا مسئول جبران تمام هزینه‌ها، فقدان یا خسارتهایی‌است که از تحویل چنین کالایی به منظور حمل یا از حمل آن حادث شود.
ماده ۲۳-
۱- وقتی برابر مقررات این کنوانسیون حمل‌کننده‌ای مسئول پرداخت غرامتی نسبت به خسارت تمام یا قسمتی از کالا شود این غرامت براساس ارزش‌کالا در مکان و زمان قبول آن برای حمل محاسبه خواهد شد.
۲- ارزش کالا براساس قیمت بورس یا اگر چنین قیمتی وجود نداشته باشد براساس قیمت روز بازار و در صورتی که قیمت بورس و قیمت روز بازار معلوم نباشد با درنظر گرفتن ارزش معمول کالایی از همان نوع و کیفیت تعیین خواهد شد.
۳- درهر صورت غرامت نباید از (۲۵) فرانک برای هر کیلوگرم کسری از وزن ناخالص کالا تجاوز نماید. منظور از “ فرانک” فرانک طلا به وزن (۱۰.۳۱) گرم با درجه خلوص (۹۰۰)در هزار میباشد.
۴- علاوه بر این، هزینه حمل، حقوق گمرکی، سود بازرگانی و سایر هزینه‌هایی که در ارتباط با حمل کالا به وجود آمده در صورتی که خسارت مربوط به‌کل کالا باشد به صورت تمام “و چنانچه مربوط به قسمتی از کالا باشد باید نسبت به همان قسمت باز گردانده شود ولی خسارت دیگری قابل پرداخت نخواهد بود.
۵- در موارد دیرکرد در صورتی که خواهان ثابت نماید که خسارتهایی از این بابت به او وارد شده است حمل‌کننده خساراتی را که بیش از کرایه حمل‌نباشد جبران خواهد نمود.
۶- فقط در مواردی که ارزش کالا یا سود خاص در تحویل براساس مواد (۲۴)و (۲۶) اظهار شده باشد ممکن است خسارت بیشتری مطالبه شود.
ماده ۲۴- فرستنده می‌تواند در برابر پرداخت هزینه‌های اضافی که میزان آن با تراضی با حمل‌کننده تعیین خواهد شد در بارنامه جاده‌ای ارزشی بیش از‌میزان مقرر در بند(۳) ماده (۲۳) برای کالا بیان نماید. در چنین صورتی مبلغ بیان شده جانشین میزان مقرر خواهد بود.
ماده ۲۵-
۱- در صورت ورود خسارت به کالا حمل‌کننده مسئول جبران مبلغ کاهشی است که در ارزش کالا به وجود می‌آید. این کاهش براساس ارزش کالا که برابر بندهای (۱) ، (۲) و (۴) ماده (۲۳) تعیین می‌شود محاسبه خواهد شد.
۲- در هر صورت غرامتی که از این بابت پرداخت می‌شود نباید از میزان‌های زیر تجاوز نماید:
الف – در صورتی که تمام کالا خسارت دیده باشد، از مبلغی که در مورد فقدان کل کالا قابل پرداخت است.
ب – چنانچه قسمتی از کالا خسارت دیده باشد، از مبلغی که در مورد فقدان قسمتی از کالا قابل پرداخت است.
ماده ۲۶-
۱- فرستنده می‌تواند در مقابل پرداخت هزینه‌های اضافی مورد توافق با حمل‌کننده مبلغ نفع ویژه در تحویل را در برابر فقدان یا خسارت یا تجاوز از مهلت توافق شده با درج این مبلغ در بارنامه جاده‌ای تعیین نماید.
۲- صرف نظر از غرامت پیش‌بینی شده در مواد (۲۳)،(۲۴)و(۲۵) در صورتی که نفع ویژه در تحویل بیان شده باشد، در برابر فقدان یا خسارت اضافی تحقق یافته، ممکن است غرامتی تا میزان سود بیان شده مطالبه شود.
ماده ۲۷-
۱- مدعی حق مطالبه بهره بر غرامت قابل پرداخت را خواهد داشت. چنین بهره‌ای به میزان سالیانه (۵) درصد از تاریخ ارسال ادعای کتبی به حمل‌کننده یا در صورتی که چنین ادعایی صورت نگرفته باشد از تاریخی که اقدامات قانونی انجام شده تعلق خواهد گرفت.
۲- وقتی مبالغی که مبنای محاسبه غرامت قرار می‌گیرد به پول رایج کشوری که در آن ادعای غرامت می‌شود اظهار نشده باشد تبدیل براساس نرخ روز‌ارز در محل پرداخت غرامت به عمل خواهد آمد.
ماده ۲۸-
۱- در مواردی که برابر قانون حاکم، فقدان، خسارت یا تأخیر ناشی از حمل برابر مقررات این کنوانسیون موجب ادعایی اضافه بر قرارداد شود حمل‌کننده می‌تواند از مقررات این کنوانسیون که رافع مسئولیت او بوده یا میزان غرامت تعلق یافته را تعیین یا محدود می‌کند استفاده نماید.
۲- در مواردی که ادعایی اضافه بر قرارداد در برابر فقدان، خسارت یا تأخیر متوجه یکی از اشخاصی که براساس شرایط ماده (۳) با مسئولیت حمل‌کننده کار می‌کنند شود، چنین شخصی نیز می‌تواند از مقررات این کنوانسیون که رافع مسئولیت حمل‌کننده بوده یا میزان غرامت تعلق گرفته را تعیین یا محدود می‌کند استفاده نماید.
ماده ۲۹-
۱- چنانچه خسارت وارد شده به کالا درنتیجه قصور یا خلاف عمدی از ناحیه حمل‌کننده بوده باشد و برابر قانون محل دادگاه یا دیوانی که به موضوع رسیدگی می‌کند در حکم خطای عمدی تلقی شده باشد در چنین صورتی حمل‌کننده حق استفاده از مقررات این فصل را که مسئولیت او را رفع یا محدود می‌کند یا بار اثبات را از گردن او ساقط می‌کند نخواهد داشت.
۲- مقررات بند بالا در صورتی که قصور یا خلاف عمدی از طرف نمایندگان و کارکنان و سایر اشخاصی که حمل‌کننده از خدمت آنها در کار حمل‌استفاده می‌کند رخ داده باشد، مادامی که نمایندگان، کارکنان یا اشخاص یاد شده در حدود وظیفه شغلی خود عمل نموده باشند نیز جاری خواهد بود. علاوه بر این در چنین موردی نمایندگان، کارکنان یا اشخاص مورد بحث حق ندارند نسبت به مسئولیت شخصی خود از مقررات فصل یاد شده در بند (۱) استفاده کنند.
فصل پنجم – دعاوی و اقدامات قانونی
ماده ۳۰-
۱- در صورتی که گیرنده، کالا را بدون بررسی کافی وضعیت کالا با حضور حمل‌کننده یا بدون ارسال حق شرطهایی که حاوی اشاره کلی به فقدان یا خسارت کالا باشد تحویل گیرد، چنین تحویلی اماره مفروض صحت دریافت کالا با وضعیتی که در بارنامه جاده‌ای مشروح است خواهد بود. مهلت ارسال اخطار یاد شده در مورد فقدان یا خسارت آشکار همزمان با تحویل کالا و در مورد فقدان یا خسارت پنهان حداکثر ظرف (۷) روز پس از تحویل به‌استثنای یک روز تعطیلی پایان هفته و تعطیلات رسمی خواهد بود. در مورد فقدان یا خسارت پنهان حق شرط باید کتبی باشد.
۲- چنانچه وضعیت کالا توسط گیرنده و حمل‌کننده به قدر کافی بررسی شده باشد مدرک مخالف با نتیجه چنین بررسی فقط وقتی پذیرفته می‌شود که فقدان یا خسارت پنهان بوده و گیرنده به موقع حق شرطها را چنانکه باید، ظرف (۷) روز پس از تاریخ بررسی به استثنای یک روز تعطیلی پایان هفته و‌تعطیلات رسمی به عنوان حمل‌کننده ارسال نموده باشد.
۳- هیچگونه غرامتی بابت دیرکرد تحویل پرداخت نخواهد شد، مگر اینکه حق شرط کتبی به حمل‌کننده ظرف (۲۱) روز پس از تاریخی که کالا در‌اختیار گیرنده قرار می‌گیرد، ارسال شده باشد.
۴- در احتساب مهلت‌های پیش‌بینی شده در این ماده روز تحویل یا روز بررسی و یا روزی که کالا در اختیار گیرنده قرار می‌گیرد حسب به مورد در‌محاسبه منظور نخواهد شد.
۵- حمل‌کننده و گیرنده، کلیه تسهیلات معقول را برای بازرسی و بررسیهای لازم در اختیار یکدیگر قرار خواهند داد.
ماده ۳۱-
۱- در دعاوی ناشی از حمل کالا برابر مقررات این کنوانسیون خواهان می‌تواند در هر دادگاه یا دیوان یکی از کشورهای طرف این کنوانسیون که با توافق دو طرف تعیین شده باشد اقدام به دادخواهی کند علاوه بر آن می‌تواند به دادگاههای کشوری مراجعه نماید که:
الف – محل اقامت رسمی یا مرکز کار خوانده یا شعبه یا نمایندگی خوانده که قرارداد حمل را امضا کرده است در آن کشور قرار گرفته باشد، یا
ب – محلی که حمل‌کننده، کالا را تحویل گرفته و یا محلی که برای تحویل کالا تعیین شده در آن کشور قرار گرفته باشد. غیر از کشورهای مورد اشاره، خواهان در هیچ دادگاه یا دیوان دیگری نمی‌تواند اقامه دعوا نماید.
۲- در مواردی که نسبت به ادعایی که در بند (۱) این ماده به آن اشاره شد دعوایی در دادگاه یا دیوان صلاحیتدار برابر مقررات بند یاد شده مطرح یا در مواردی که نسبت به چنین ادعایی حکمی از طرف دادگاه یا دیوان صالحی صادر شده باشد دو طرف دعوا نمی‌توانند نسبت به همان ادعا در کشور دیگری دعوای تازه‌ای مطرح کنند، مگر اینکه حکم دادگاه یا دیوانی که دعوای اولیه نزد آن مطرح شده در کشوری که دعوای تازه در آن اقامه می‌شود، قابل اجرا نباشد.
۳- وقتی نسبت به دعوایی که در بند (۱) این ماده به آن اشاره شد حکمی از یکی از دادگاهها یا دیوان کشورهای طرف این کنوانسیون صادر و در آن‌کشور قابل اجرا شود، این حکم در هر کشور دیگر طرف کنوانسیون نیز بلافاصله پس از انجام تشریفات مقرر کشور پیش گفته لازم‌الاجرا خواهد بود. این تشریفات نباید رسیدگی مجدد نسبت به ماهیت موضوع را مجاز کند.
۴- مقررات بند (۳) این ماده شامل احکام پس از محاکمه، احکام غیابی و احکام دادگاه مبنی بر تایید سازش دو طرف بوده ولی شامل احکام موقت و آرای خسارت علاوه بر هزینه‌هایی که خواهان در صورت رد تمام یا قسمتی از ادعایش ملزم به پرداخت آن است نمی‌شود.
۵- تضمین برای هزینه دادرسی در مورد اقدامات قانونی ناشی از حمل کالا تحت مقررات این کنوانسیون از اتباع کشورهای طرف کنوانسیون که محل‌اقامت یا مرکز کار آنها در یکی از کشورها باشد مطالبه نخواهد شد.
ماده ۳۲-
۱- مهلت اقامه دعاوی ناشی از حمل کالا برابر مقررات این کنوانسیون یک سال است. با وجود این در مورد خلاف عمدی یا ناشی از قصور که طبق قانون محل دادگاه یا دیوانی که دعوا در آن مطرح است معادل خلاف عمدی تلقی شده، مهلت آن سه سال خواهد بود.
مهلت یاد شده از تاریخهای زیر آغاز می‌شود،:
الف – در مورد فقدان قسمتی از کالا، خسارت یا دیرکرد تحویل، از تاریخ تحویل کالا،
ب – در مورد فقدان تمام کالا از سی امین روز بعد از مهلت توافق شده و در صورتی که مهلتی توافق نشده باشد از شصتمین روز تاریخ تحویل کالا به‌حمل‌کننده،
ج – در تمام موارد دیگر سه ماه پس از تاریخ عقد قرارداد حمل. روزی که مهلت از آن شروع به احتساب می‌شود جزو مهلت نخواهد بود.
۲- ادعای کتبی موجب خواهد شد که این مهلت تا تاریخ رد کتبی ادعا از طرف حمل‌کننده و اعاده اسناد مربوط به حال تعلیق درآید. چنانچه قسمتی از‌ادعا پذیرفته شود مهلت ادعا فقط نسبت به آن قسمت از ادعا که هنوز مورد اختلاف است دوباره آغاز خواهد شد. مسئولیت اثبات وصول ادعا یا پاسخ به آن و یا اعاده اسناد، به عهده طرفی خواهد بود که به مراتب یاد شده استناد می‌کند. جریان مهلت با ادعاهای دیگری با همان محتوا تعلیق نخواهد شد.
۳- تمدید مهلت، برابر مقررات قانون محل دادگاه یا دیوانی که دعوا در آن جریان دارد با رعایت مقررات بند (۲) بالا اعمال خواهد شد. قانون یاد شده همچنین بر موارد حق اقامه دعوای جدیدی که ایجاد می‌شود حاکم خواهد بود.
۴- حق اقامه دعوایی را که مشمول مرور زمان شده است نمی‌توان از طریق ادعای متقابل یا تهاتر اعمال نمود.
ماده ۳۳- قرارداد حمل ممکن است دارای شرطی باشد که رسیدگی به اختلافات ناشی از قرارداد را در صلاحیت دیوان داوری قرار دهد مشروط بر‌اینکه اعمال مقررات این کنوانسیون از طرف دیوان داوری در شرط یاد شده پیش‌بینی شده باشد.
فصل ششم – مقررات مربوط به حمل کالا به وسیله چند حمل‌کننده متوالی
ماده ۳۴- در صورتی که حمل کالایی که برابر قرارداد واحدی پذیرفته شده به وسیله چند حمل‌کننده جاده‌ای متوالی انجام شود هریک از حمل‌کنندگان‌مسئول انجام کل عملیات حمل خواهد بود. زیرا با پذیرش بارنامه جاده‌ای و کالا، حمل‌کننده دومی و هریک از حمل‌کنندگان بعدی برابر شرایط بارنامه‌جاده‌ای یاد شده طرف قرارداد محسوب می‌شوند.
ماده ۳۵-
۱- حمل‌کننده‌ای که کالا را از حمل‌کننده پیشین می‌پذیرد رسیدی امضا شده و تاریخ دار به حمل کننده پیشین می‌دهد. او باید نام و نشانی خود را در‌نسخه دوم بارنامه جاده‌ای درج کند. در موارد قابل اجرا، حمل‌کننده ثانوی در نسخه دوم بارنامه جاده‌ای و رسید یاد شده حق شرطهایی را که در بند (۲)ماده (۸) مقرر است ثبت خواهد کرد.
۲- مقررات ماده (۹) شامل روابط بین حمل‌کنندگان متوالی خواهد بود.
ماده ۳۶- بجز در مورد دعوای متقابل یا تهاتر که در دعوایی براساس همان قرارداد حمل اقامه می‌شود دعوا در مورد مسئولیت نسبت به فقدان، خسارت‌یا تأخیر، تنها علیه حمل کننده اولی یا حمل‌کننده نهایی و یا حمل‌کننده‌ای که حادثه موجب فقدان، خسارت یا تأخیر در جریان انجام کار حمل توسط‌وی رخ داده می‌تواند انجام شود. همچنین می‌توان همزمان علیه چند حمل‌کننده اقامه دعوا کرد.
ماده ۳۷- حمل‌کننده‌ای که براساس مقررات این کنوانسیون غرامتی پرداخت نموده است می‌تواند چنین غرامتی و جریمه دیرکرد آن و تمام هزینه‌های‌ناشی از دعوا را از حمل‌کنندگان دیگر که سهمی در کار حمل داشته‌اند با رعایت مقررات زیر دریافت کند:
الف – حمل‌کننده مسئول فقدان یا خسارت، به تنهایی عهده‌دار پرداخت غرامت خواهد بود اعم از اینکه غرامت توسط او یا حمل‌کننده دیگری پرداخت شده باشد.
ب – وقتی فقدان یا خسارت در نتیجه عمل دو حمل‌کننده یا بیشتر حادث شده باشد هریک از حمل‌کنندگان غرامتی به نسبت سهمی که در مسئولیت داشته‌اند خواهند پرداخت. در صورتی که تقسیم مسئولیت ممکن نباشد هر حمل‌کننده به نسبت سهمی که از هزینه حمل برده است در پرداخت غرامت سهیم خواهد بود.
ج – چنانچه تعیین حمل‌کننده مسئول فقدان یا خسارت میسر نباشد مبلغ غرامت بین تمام حمل‌کنندگان به قراری که در بند (ب) فوق مقرر است تقسیم‌خواهد شد.
ماده ۳۸- در صورتی که یکی از حمل‌کنندگان قادر به پرداخت نباشد غرامت پرداخت نشده سهم او بین حمل‌کنندگان دیگر به نسبت به سهمی که از کرایه حمل می‌برند تقسیم خواهد شد.
ماده ۳۹-
۱- هیچ حمل‌کننده‌ای که برابر مواد (۳۷) و(۳۸) دعوایی علیه او اقامه می‌شود حق ندارد منکر اعتبار پرداختی توسط حمل‌کننده‌ای که اقامه دعوی کرده‌است شود، مشروط بر اینکه غرامت توسط مقام قضایی پس از دادن اخطار لازم به حمل‌کننده اولیه درباره جریان دعوا و فراهم نمودن امکان ورود وی‌به دعوا گرفته تعیین شده باشد.
۲- حمل‌کننده‌ای که به منظور گرفتن حق خود اقدام به اقامه دعوا می‌کند می‌تواند در دادگاه یا دیوان صلاحیتدار کشوری که یکی از حمل‌کنندگان‌مربوط در آن اقامت رسمی داشته یا مرکز کار و یا نمایندگی یا شعبه‌ای که اقدام به عقد قرارداد حمل کرده است در آن کشور قرار داشته باشد اقامه دعوا‌نماید. تمام حمل‌کنندگان مربوط ممکن است خوانده همین دعوا قرار گیرند.
۳- مقررات بندهای (۳) و(۴) ماده (۳۱) شامل احکامی خواهد بود که در دعاوی موضوع مواد (۳۷) و (۳۸) صادر شده باشد.
۴- مقررات ماده (۳۲) شامل دعاوی بین حمل‌کنندگان نیز خواهد بود. در هر صورت مهلت مرور زمان یا از تاریخ تصمیم قضایی نهایی که مبلغ غرامت قابل پرداخت را برابر مقررات این کنوانسیون تعیین نموده و یا در صورتی که چنین تصمیم قضایی وجود نداشته باشد از تاریخ واقعی پرداخت غرامت، شروع به احتساب خواهد شد.
ماده ۴۰- حمل‌کنندگان مختار خواهند بود بین خود مقرراتی غیر از آنچه در مواد (۳۷) و (۳۸) پیش‌بینی شده است تعیین نمایند.
فصل هفتم – بطلان شروط مغایر با کنوانسیون
ماده ۴۱-
۱- با رعایت مقررات ماده (۴۰) هر شرطی در قرارداد که بطور مستقیم یا غیرمستقیم موجب عدول از مقررات این کنوانسیون شود باطل است. بطلان چنین شرطی موجب بطلان سایر شروط قرارداد نخواهد بود.
۲- بخصوص شرط نفع بیمه‌ای به سود حمل‌کننده یا هر شرط مشابه دیگر و یا هر شرطی که مسئولیت اثبات را به عهده دیگری منتقل نماید باطل‌خواهد بود.
فصل هشتم – مقررات نهایی
ماده ۴۲-
۱- این کنوانسیون برای امضا یا پیوستن کشورهای عضو کمیسیون اقتصادی اروپا و کشورهایی که برابر بند (۸) شرح وظایف کمیسیون با سمت مشاور به کمیسیون پذیرفته شده‌اند باز خواهد بود.
۲- چنین کشورهایی که می‌توانند برابر بند (۱۱) شرح وظایف کمیسیون در بعضی از فعالیتهای کمیسیون اقتصادی اروپا شرکت داشته باشند ممکن است پس از اینکه کنوانسیون اعتبار قانونی پیدا کرد با الحاق به آن، عضو کنوانسیون شوند.
۳- این کنوانسیون لغایت (۳۱) آگوست (۱۹۵۶) مطابق با (۱۳۳۵.۶.۹) برای امضا مفتوح بوده و پس از آن جهت الحاق مفتوح خواهد بود.
۴- این کنوانسیون باید به تصویب برسید.
۵- تصویب یا الحاق با تودیع سندی نزد دبیر کل سازمان ملل متحد انجام خواهد شد.
ماده ۴۳-
۱- این کنوانسیون از نودمین روز پس از تودیع سند تصویب یا الحاق توسط پنج کشور موضوع بند (۱) ماده (۴۲) لازم‌الاجرا خواهد بود.
۲- پس از تودیع سند تصویب یا الحاق توسط پنج کشور برای هر کشور دیگری که کنوانسیون را تصویب کرده یا به آن ملحق شود این کنوانسیون از‌نودمین روز پس از تودیع سند تصویب یا الحاق توسط کشور یاد شده برای آن کشور لازم‌الاجرا خواهد بود.
ماده ۴۴-
۱- هر کشور طرف کنوانسیون می‌تواند با اطلاعیه‌ای به دبیر کل سازمان ملل متحد از کنوانسیون کناره‌گیری نماید.
۲- کناره‌گیری از کنوانسیون (۱۲) ماه پس از دریافت اطلاعیه مربوط توسط دبیر کل سازمان ملل متحد عملی خواهد شد.
ماده ۴۵- پس از اینکه کنوانسیون لازم‌الاجرا شد در صورتی که در نتیجه کناره‌گیری از آن تعداد کشورهای طرف کنوانسیون به کمتر از پنج کشور کاهش‌پیدا کند از تاریخی که آخرین کناره‌گیری صورت گیرد اعتبار کنوانسیون پایان می‌یابد.
ماده ۴۶-
۱- ضمن سپردن سند تصویب یا الحاق یا هر زمانی پس از آن، هر کشوری می‌تواند با ارسال اطلاعیه‌ای به دبیر کل سازمان ملل متحد اعلام نماید که این‌کنوانسیون به تمام یا قسمتی از قلمروهای کشور یاد شده که مسئولیت روابط بین‌المللی آن را عهده‌دار است گسترش داده خواهد شد. این کنوانسیون در‌قلمرو یا قلمروهای مورد بحث از نودمین روز پس از دریافت اطلاعیه توسط دبیر کل قابل اجرا خواهد بود. یا در
صورتی که در روز یاد شده، کنوانسیون‌هنوز لازم‌الاجرا نشده باشد، از روزی که کنوانسیون لازم‌الاجرا شود قابل اجرا خواهد بود.
۲- هر کشوری که برابر مقررات بند قبل، خواهان اجرای کنوانسیون در یکی از قلمروهای کشور خود که مسئول روابط بین‌المللی قلمرو یاد شده است‌شود می‌تواند با رعایت مقررات ماده (۴۴) قلمرو پیش گفته را بطور جداگانه از شمول کنوانسیون خارج سازد.
ماده ۴۷- هر اختلافی که بین دو یا چند عضو کنوانسیون راجع به تفسیر یا اجرای این کنوانسیون بروز نماید و طرفهای مربوط نتوانند آن را از راه گفتگو‌یا راه دیگری حل نمایند ممکن است با تقاضای هریک از اعضای متعاهد مربوط برای حل اختلاف به دیوان دادگستری بین‌المللی ارجاع شود.
ماده ۴۸-
۱- هر عضو کنوانسیون می‌تواند در موقع امضا، تصویب یا الحاق به این کنوانسیون اعلام نماید که خود را ملزم به رعایت ماده (۴۷) کنوانسیون نمی‌داند. سایر اعضای کنوانسیون در مورد چنین عضوی که این حق شرط را اعلام نموده است الزامی به رعایت ماده (۴۷) نخواهند داشت.
۲- هر عضو کنوانسیون که حق شرط اعلام شده در بند (۱) را اظهار نموده باشد هر زمان می‌تواند طی اطلاعیه‌ای به دبیر کل سازمان ملل متحد حق‌شرط مزبور را پس بگیرد.
۳- هیچ حق شرط دیگری نسبت به مقررات این کنوانسیون مجاز نخواهد بود.
ماده ۴۹-
۱- سه سال پس از به اجرا درآمدن این کنوانسیون هریک از اعضای کنوانسیون می‌تواند طی اطلاعیه‌ای به عنوان دبیر کل سازمان ملل متحد تقاضا نماید که اجلاسی به منظور تجدیدنظر در مقررات کنوانسیون تشکیل شود. دبیر کل موضوع تقاضا را به اطلاع تمام اعضای کنوانسیون خواهد رساند و در‌صورتی که ظرف (۴)ماه از تاریخ اطلاع دبیر کل، تعداد کشورهای عضو کنوانسیون که موافقت خود را با تقاضای مورد بحث اعلام می‌نمایند از یک‌چهارم تعداد کل اعضا کمتر نباشد دبیر کل اقدام به برگزاری کنفرانس تجدیدنظرخواهد کرد.
۲- چنانچه با برگزاری اجلاس موضوع بند قبل موافقت شود دبیر کل مراتب را به اطلاع کلیه اعضای کنوانسیون رسانیده و از آنها دعوت خواهد کرد که‌ظرف سه ماه هر نوع پیشنهادی برای طرح در اجلاس دارند ارایه نمایند. دبیر کل طی بخشنامه‌ای دستور کار موقت اجلاس را به همراه متن پیشنهاداتی‌که حداقل سه ماه قبل از تاریخ برگزاری اجلاس وصول شده، به اطلاع تمام اعضای کنوانسیون خواهد رساند.
۳- دبیر کل تمام کشورهای موضوع بند (۱) ماده (۴۲) و کشورهایی که برابر بند (۲) ماده (۴۲) به عضویت کنوانسیون درآمده‌اند را به تمام جلساتی که‌براساس این ماده برگزار می‌شود دعوت خواهد کرد.
ماده ۵۰- علاوه بر اطلاعیه‌های پیش‌بینی شده در ماده (۴۹) دبیر کل سازمان ملل متحد به کشورهای اشاره شده در بند (۱) ماده (۴۲) و کشورهایی که‌برابر مقررات بند(۲) ماده (۴۲) به عضویت کنوانسیون درآمده‌اند موارد زیر را اطلاع خواهد داد:
الف – تصویبها و الحاقها برابر ماده (۴۲) ،
ب – تاریخ لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون برابر ماده(۴۳)،
ج – کناره‌گیری‌های صورت گرفته برابر ماده (۴۴)،
د – پایان اعتبار قانونی کنوانسیون براساس ماده(۴۵)،
ه- اطلاعیه‌های رسیده برابر ماده (۴۶)،
و – اعلامیه‌ها و اطلاعیه‌های رسیده برابر بندهای (۱) و(۲) ماده(۴۸).
ماده ۵۱- پس از (۳۱) آگوست (۱۹۵۶) مطابق با (۱۳۳۵.۶.۹) نسخه اصلی این کنوانسیون نزد دبیر کل سازمان ملل متحد تودیع خواهد شد و‌مشارالیه رونوشتهای مصدق از آن را جهت هر یک از کشورهای موضوع بندهای (۱) و (۲) ماده (۴۲) ارسال خواهد داشت.
به منظور گواهی مراتب بالا امضا کنندگان زیر با داشتن اختیارات لازم این کنوانسیون را امضا نموده‌اند.
در تاریخ (۱۹) مه ۱۹۵۶ مطابق با (۱۳۳۵.۲.۲۹) در ژنو در یک نسخه به زبانهای انگلیسی و فرانسوی که هر دو متن دارای اعتبار یکسان می‌باشند‌تنظیم شد.
پروتکل کنوانسیون قرارداد حمل و نقل بین‌المللی کالا از طریق جاده طرفهای این پروتکل که طرفهای کنوانسیون قرارداد حمل و نقل بین‌المللی کالا از طریق جاده که در تاریخ (۱۹) مه ۱۹۵۶ مطابق با (۱۳۳۵.۲.۲۹) در‌ژنو منعقد میباشد، به شرح زیر موافقت می‌نمایند:
ماده ۱- از لحاظ این پروتکل “کنوانسیون” یعنی کنوانسیون قرارداد حمل و نقل بین‌المللی کالا از طریق جاده.
ماده ۲- ماده (۲۳) کنوانسیون به شرح زیر اصلاح می‌شود:
۱- متن زیر جایگزین بند (۳) ماده (۲۳) می‌شود:
” با وجود این، میزان غرامت نباید از (۸.۳۳) واحد محاسبه برای هر کیلوگرم کسری از وزن ناخالص کالا تجاوز کند. “
۲- در پایان این ماده بندهای (۷)،(۸)و(۹) زیر اضافه می‌شود:
بند ۷- واحد محاسبه مذکور در این کنوانسیون عبارت است از حق برداشت ویژه، که توسط صندوق بین‌المللی پول تعریف شده است. مبلغ یاد شده در‌بند (۳) این ماده به پول رایج ملی کشوری که دادگاه مأمور رسیدگی به دعوا در آن قرار دارد برمبنای ارزش پول مذکور در تاریخ صدور حکم یا تاریخ‌مورد تراضی دو طرف تبدیل خواهد شد. ارزش پول ملی برحسب حق برداشت ویژه کشوری که عضو صندوق بین‌المللی پول باشد برابر رویه تعیین‌ارزش که به وسیله صندوق بین‌المللی پول در تاریخ مورد بحث برای خدمات و معاملات آن پول مجرا است، محاسبه خواهد شد.
ارزش پول رایج ملی برحسب حق برداشت ویژه کشوری که عضو صندوق بین‌المللی پول نیست براساس رویه‌ای که به وسیله آن کشور تعیین می‌شود‌محاسبه می‌شود.
بند ۸- با وجود این، کشوری که عضو صندوق بین‌المللی پول نیست و قانون آن کشور اجازه اجرای مقررات بند (۷) این ماده را نمی‌دهد، می‌تواند در‌تاریخ تصویب پروتکل کنوانسیون یا الحاق به آن یا هر تاریخ بعد از آن اعلام نماید که حدود مسئولیت پیش‌بینی شده در بند (۳) این ماده که در قلمرو‌کشور یاد شده اجرا می‌شود، (۲۵) واحد پولی خواهد بود. واحد پولی موضوع این بند معادل (۱۰.۳۱) گرم طلا با درجه خلوص (۹۰۰) در هزار میباشد. تبدیل مبلغی که در این بند مشخص شده به پول رایج ملی برابر قانون کشور مربوط به عمل خواهد آمد.
بند ۹- محاسبه یاد شده در جمله آخر بند (۷) و تبدیل یاد شده در بند(۸) این ماده به گونه‌ای انجام خواهد شد که حتی‌الامکان ارزش بیان شده در پول‌ملی کشور با ارزش واقعی بیان شده در مبلغ یاد شده در بند(۳) این ماده یکسان باشد. کشورها باید دبیر کل سازمان ملل متحد را از رویه محاسبه‌موضوع بند (۷) یا نتیجه تبدیل موضوع بند (۸) این ماده در کشور خود برحسب مورد همزمان با تودیع سند موضوع ماده (۳) این پروتکل مطلع سازند، همچنین در صورتی که تغییری در یکی از موارد یاد شده انجام گیرد باید به اطلاع دبیر کل برسد.
مقررات نهایی
ماده ۳-
۱- این پروتکل برای امضای کشورهایی که کنوانسیون را تصویب کرده یا به آن ملحق شده باشند اعم از اینکه عضو کمیسیون اقتصادی اروپا بوده یا برابر‌بند (۸) شرح وظایف کمیسیون با سمت مشاور به کمیسیون پذیرفته شده‌اند مفتوح خواهد بود.
۲- این پروتکل برای الحاق هر یک از کشورهایی که برابر بند (۱) این ماده عضو کنوانسیون می‌باشند مفتوح خواهد بود.
۳- کشورهایی که می‌توانند برابر بند (۱۱) شرح وظایف کمیسیون در بعضی از فعالیتهای کمیسیون اقتصادی اروپا شرکت داشته و به کنوانسیون‌پیوسته‌اند، می‌توانند پس از لازم‌الاجرا شدن این پروتکل با پیوستن به آن، طرف پروتکل نیز قرار گیرند.
۴- این پروتکل از تاریخ اول سپتامبر ۱۹۷۸ برابر با ۱۳۵۷.۶.۱۰ لغایت ۳۱ اوت ۱۹۷۹برابر با ۱۳۵۸.۶.۹ برای امضا در ژنو و پس از آن تاریخ برای‌الحاق مفتوح خواهد بود.
۵- این پروتکل موکول به تصویب کشوری است که کنوانسیون را تصویب کرده و یا به آن پیوسته باشد.
۶- تصویب پروتکل یا الحاق به آن با تودیع سندی نزد دبیر کل سازمان ملل متحد عملی خواهد شد.
۷- هر سند تصویب یا الحاق که پس از لازم‌الاجرا شدن اصلاحیه‌ای در مورد این پروتکل یا پس از انجام تمام اقدامات لازم برای اجرای اصلاحیه تودیع‌شود، نسبت به تمام طرفهای متعاهد پروتکل شامل پروتکل اصلاح شده بوسیله اصلاحیه تلقی خواهد شد.
ماده ۴-
۱- این پروتکل از نودمین روز پس از تودیع سند تصویب یا الحاق توسط پنج کشور موضوعبندهای (۱) و(۲) ماده (۳) این پروتکل لازم‌الاجرا خواهد‌بود.
۲- پس از تودیع سند تصویب یا الحاق توسط پنج کشور، برای هر کشور دیگری که پروتکل را تصویب کرده یا به آن ملحق شود، این پروتکل از نودمین‌روز پس از سپردن سند تصویب یا الحاق توسط کشور یاد شده برای آن کشور لازم‌الاجرا خواهد بود.
ماده ۵-
۱- هر کشور طرف پروتکل می‌تواند با اطلاعیه‌ای به دبیر کل سازمان ملل متحد از پروتکل کناره‌گیری نماید.
۲- کناره‌گیری از پروتکل دوازده ماه پس از رسیدن اطلاعیه کناره‌گیری به دبیر کل سازمان ملل متحد عملی خواهد شد.
۳- کناره‌گیری هر کشور طرف پروتکل از کنوانسیون از همان تاریخ کناره‌گیری از با این پروتکل تلقی خواهد شد.
ماده ۶- پس از لازم‌الاجرا شدن این پروتکل در صورتی که درنتیجه کناره‌گیری، تعداد کشورهای طرف پروتکل به کمتر از پنج کشور کاهش پیدا کند از‌روزی که آخرین کناره‌گیری صورت گیرد، اعتبار پروتکل خاتمه پیدا می‌کند.
همچنین از تاریخی که کنوانسیون اعتبار قانونی خود را از دست بدهد، این‌پروتکل نیز دیگر لازم‌الاجرا
نخواهد بود.
ماده ۷-
۱- هر کشور ضمن سپردن سند تصویب یا الحاق یا هر زمانی پس از آن، می‌تواند با ارسال اطلاعیه‌ای به دبیر کل سازمان ملل متحد اعلام نماید که این‌پروتکل به تمام یا قسمتی از قلمروهای آن کشور که مسئول روابط بین‌المللی آنها بوده و اطلاع موضوع ماده (۴۶) کنوانسیون نسبت به آن قلمروها‌توسط وی انجام شده گسترش داده خواهد شد. این پروتکل در قلمرو یا قلمروهای نامبرده در اطلاعیه از نودمین روز پس از دریافت آن توسط دبیر کل‌قابل اجرا خواهد بود. در صورتی که در روز یاد شده پروتکل هنوز لازم‌الاجرا نشده باشد اطلاعیه مزبور از روز لازم‌الاجرا شدن قابل اجرا خواهد بود.
۲- هر کشوری که برابر بند قبل خواهان اجرای پروتکل در هریک از قلمروهای کشور خود که مسئول روابط بین‌المللی آن میباشد شود، می‌تواند با‌رعایت مقررات ماده(۵) فوق قلمرو یاد شده را بطور جداگانه از شمول پروتکل خارج سازد.
ماده ۸- برای حل هر اختلافی که بین دو یا چند عضو پروتکل راجع به تفسیر یا اجرای این پروتکل بروز نماید و طرفهای مربوط نتوانند آن را از راه‌گفتگو یا راههای دیگری حل کنند، ممکن است بنابر تقاضای هریک از اعضای متعاهد مربوط به دیوان دادگستری بین‌المللی ارجاع شود.
ماده ۹-
۱- هر کشور عضو پروتکل می‌تواند در موقع امضا، تصویب یا پیوستن به این پروتکل طی اطلاعیه‌ای به عنوان دبیر کل سازمان ملل متحد اعلام دارد که‌خود را ملزم به رعایت ماده (۸) این پروتکل نمی‌داند. سایر اعضای پروتکل نسبت به هر عضو پروتکل که چنین اعلامی نموده است الزامی به رعایت‌ماده (۸) نخواهند داشت.
۲- اعلام موضوع بند (۱) این ماده را می‌توان هر زمان با فرستادن اطلاعیه‌ای به عنوان دبیر کل سازمان ملل متحد پس گرفت.
۳- هیچ حق شرط دیگری نسبت به مقررات این پروتکل مجاز نخواهد بود.
ماده ۱۰-
۱- سه سال پس از به اجرا درآمدن این پروتکل، هریک از اعضای پروتکل می‌توانند طی اطلاعیه‌ای به عنوان دبیر کل سازمان ملل متحد تقاضا نماید که اجلاسی به منظور تجدیدنظر در مقررات پروتکل تشکیل شود. دبیر کل موضوع تقاضا را به اطلاع تمام طرفهای متعاهد خواهد رسانید. در صورتی که‌ظرف (۴) ماه از تاریخ اطلاع دبیر کل، تعدادی از اعضای پروتکل که موافقت خود را با تقاضای مورد بحث اعلام می‌نمایند از یک چهارم تعداد کل اعضا‌کمتر نباشد دبیر کل اقدام به برگزاری اجلاس تجدیدنظر خواهد کرد.
۲- در صورتی که با برگزاری اجلاس موضوع بند قبل موافقت شود دبیر کل مراتب را به اطلاع تمام اعضای پروتکل رسانیده و از آنها دعوت خواهد کرد‌که ظرف سه ماه هر نوع پیشنهادی برای طرح در اجلاس دارند ارائه نمایند. دبیر کل طی بخشنامه‌ای دستور کار موقت اجلاس را همراه با متن‌پیشنهادهای رسیده حداقل سه ماه قبل از تاریخ برگزاری اجلاس به اطلاع تمام اعضای پروتکل خواهد رسانید.
۳- دبیر کل سازمان ملل متحد تمام کشورهای موضوع بند (۱) و(۲) ماده (۳) و کشورهایی که برابر بند (۳) ماده (۳) به عضویت این پروتکل درآمده‌اند‌را به تمام جلساتی که برابر این ماده تشکیل می‌شود دعوت خواهد کرد.
ماده ۱۱- علاوه بر اطلاعیه‌های پیش‌بینی شده در ماده (۱۰) دبیر کل سازمان ملل متحد به کشورهای اشاره شده در بندهای (۱) و(۲) ماده (۳) و‌کشورهایی که برابر بند(۳) ماده (۳) به عضویت این پروتکل درآمده‌اند موارد زیر را اطلاع خواهد داد:
الف – تصویبها و الحاقهای به موجب ماده (۳).
ب – تاریخ لازم‌الاجرا شدن این پروتکل به موجب ماده (۴).
ج – اطلاعیه‌های دریافتی به موجب بند (۲) ماده (۲).
د – کناره‌گیری‌ها به موجب ماده (۵).
ه- پایان اعتبار پروتکل براساس ماده (۶).
و – اطلاعیه‌های رسیده برابر ماده (۷).
ز – اعلامیه‌ها و اطلاعیه‌های رسیده برابر بندهای (۱) و (۲) ماده (۹).
ماده ۱۲- پس از (۳۱) اوت (۱۹۷۹) مطابق با (۱۳۵۸.۶.۹) نسخه اصلی این پروتکل نزد دبیر کل سازمان ملل متحد تودیع خواهد شد و مشارالیه رونوشتهای مصدقی از آن را برای هریک از کشورهای یاد شده در بندهای (۱)،(۲) و(۳) ماده (۳) این پروتکل ارسال خواهد داشت.
این پروتکل در تاریخ (۵) جولای (۱۹۷۸) مطابق با (۱۳۵۷.۴.۱۴) در ژنو در یک نسخه به زبانهای انگلیسی و فرانسوی که هردو متن دارای اعتبار‌یکسان می‌باشند تنظیم شد.
به منظور گواهی مراتب فوق، امضا کنندگان زیر با داشتن اختیارات لازم این پروتکل را امضا نمودند.
تاریخ تصویب ۱۳۷۶.۴.۲۹
تاریخ تایید شورای نگهبان – تاریخ تصویب مجمع تشخیص مصلحت نظام ۱۳۷۶.۵.۱۸
[/vc_column_text][/vc_tab][vc_tab tab_id=”2d3728ff-0b3a-5″ title=”کنوانسیون TIR” label=””][vc_column_text]
قانون الحاق دولت شاهنشاهی ایران به کنوانسیون گمرکی حمل و نقل بین‌المللی کالا در جاده‌ها
مصوب۱۳۵۰.۱.۳۰
ماده واحده – دولت مجاز است الحاق خود را به کنوانسیون گمرکی مربوط به حمل و نقل بین‌المللی کالا در جاده‌ها معروف (T.I.R) منعقد در ژنو‌به تاریخ ۱۵ ژانویه ۱۹۵۹ با اصلاحاتی که در سنوات ۱۹۶۳ و ۱۹۶۶ در آن به عمل آمده و جمعاً مشتمل بر یک مقدمه و ۵۱ ماده و ۹ ضمیمه و یک‌پروتکل امضاء میباشد اعلام دارد.
تبصره ۱ – به اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران با توجه به مفاد بند ۱ ماده ۵ کنوانسیون گمرکی مربوط به حمل و نقل بین‌المللی کالا در جاده‌ها‌معروف به (T.I.R)اجازه داده می‌شود که بر اساس شرایط و مانت‌نامه‌های مقرر در کنوانسیون به عنوان مؤسسه ضامن عمل نموده و دفترچه‌های‌مربوط (کارنه ت. ای. ار) را صادر نماید.
تبصره ۲ – اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران باید تضمینات لازم جهت انجام تعهدات ناشی از کنوانسیون را از مؤسسات حمل و نقلی که به‌عضویت آن اتاق به عنوان مؤسسه ضامن در می‌آیند مطالبه و وصول نماید.
قانون فوق مشتمل بر یک ماده و دو تبصره و متن کنوانسیون ضمیمه پس از تصویب مجلس شورای ملی در جلسه روز یکشنبه ۱۳۴۹.۹.۱۵ در جلسه‌روز دوشنبه سی‌ام فروردین ماه یک هزار و سیصد و پنجاه شمسی به تصویب مجلس سنا رسید.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی
کنوانسیون گمرکی مربوط به حمل و نقل بین‌المللی کالا در جاده‌ها تحت کارنه‌های تیر ژنو – ۱۵ ژانویه ۱۹۵۹
(متضمن اصلاحاتی که در سنوات ۱۹۶۳ و ۱۹۶۶ لازم‌الاجرا شده است)
طرفهای متعاهد:
به منظور تسهیل حمل و نقل بین‌المللی کالا به وسیله وسائط نقلیه زمینی به شرح زیر موافقت نمودند:
فصل اول – تعاریف
ماده ۱ – از لحاظ این کنوانسیون:
الف – اصطلاح “حقوق و عوارض ورودی و خروجی” نه فقط به حقوق گمرکی اطلاق می‌شود بلکه شامل هر گونه حقوق و عوارضی میگردد که در‌مورد واردات و صادرات کالا مورد مطالبه قرار می‌گیرد.
ب – اصطلاح “وسائط نقلیه زمینی” نه فقط به هر وسیله موتوری زمینی اطلاق می‌شود بلکه شامل هر نوع یدک و نیمه یدک که به منظور اتصال به چنین‌وسائط نقلیه در نظر گرفته شده نیز میگردد.
ج – “محفظه” عبارت است از یک نوع وسیله حمل و نقل (کامیون قفسه‌بندی شده مخصوص حمل خودرو و قطعات حجیم – مخزن منفصل و یا‌وسائط همانند) که:
۱- به منظور استفاده دائم با دوم و محکم ساخته شده و برای استفاده‌های مجدد مناسب باشد.
۲- وسیله‌ای که برای تسهیل حمل و نقل کالا توسط یک یا چند وسیله نقلیه بدون اینکه محتویات آن در طول راه تخلیه شده و یا مجدداً بارگیری شود‌ساخته شده است.
۳- مجهز به وسائلی باشد که بتوان به سهولت آن را جابجا کرد به ویژه از نظر انتقال از یک وسیله نقلیه به وسیله نقلیه دیگر.
۴- طوری ساخته شده باشد که بتوان آن را به سهولت پر و خالی کرد.
۵- گنجایش داخلی آن حداقل یک متر مکعب باشد.
۶- اصطلاح “محفظه” شامل وسائط نقلیه و بسته‌بندی‌های معمولی نمی‌گردد.
د – اصطلاح “گمرکخانه خروجی” به هر نوع گمرکخانه داخلی یا مرزی یک دولت طرف کنوانسیون اطلاق می‌شود که در آن اجرای مفاد پیش‌بینی شده در این کنوانسیون در مورد کلیه یا بخشی از محموله که با استفاده از مقررات حمل و نقل بین‌المللی به وسیله وسائط نقلیه زمینی انجام می‌گیرد‌آغاز میگردد.
ه – اصطلاح “گمرکخانه مقصد” به هر نوع گمرکخانه داخلی یا مرزی یک طرف متعاهد اطلاق می‌شود که حمل کلیه و یا قسمتی از بار در حمل و نقل‌بین‌المللی توسط خودروهای راه‌پیما حین رعایت مفاد کنوانسیون حاضر در آنجا به پایان می‌رسد.
و – اصطلاح “گمرکخانه سر راه” به هر نوع گمرکخانه مرزی یک طرف متعاهد اطلاق می‌شود که وسیله نقلیه زمینی صرفاً در جریان حمل و نقل‌بین‌المللی تحت مفاد این کنوانسیون از آن عبور کند.
ز – اصطلاح “اشخاص” به اشخاص حقیقی و حقوقی اطلاق میگردد.
ح – اصطلاح “کالاهای سنگین وزن و حجیم” به معنی هر نوع شیئی است که به نظر مقامات گمرکی، گمرکخانه خروجی نتوان آن را به سهولت جهت‌حمل و نقل پیاده نمود و یا
۱- وزن آن از ۷ هزار کیلوگرم تجاوز کند. یا
۲- یکی از ابعاد آن از ۵ متر زیادتر باشد. یا
۳- دو بعد آن از ۲ متر زیادتر باشد. یا
۴- بایستی در وضعی بارگیری شود که ارتفاع آن از ۲ متر تجاوز بنماید.
فصل دوم – حوزه عمل
ماده ۲ – مقررات این کنوانسیون شامل حمل و نقل کالاهایی که در وسائط نقلیه زمینی یا در تانکرهایی که توسط وسائط نقلیه از این قبیل حمل می‌شود‌بدون بارگیری مجدد حین عبور از یک یا چند مرز بین یک گمرکخانه خروجی یک طرف کنوانسیون و یک گمرکخانه مقصد طرف دیگر کنوانسیون یا‌بین یک گمرکخانه خروجی و یک گمرکخانه مقصد همان طرف کنوانسیون میگردد حتی اگر این قبیل وسائط نقلیه زمینی در قسمتی از طول
راه بین‌گمرک‌خانه‌های مبدأ و مقصد توسط وسیله نقلیه دیگری حمل گردد.
ماده ۳ – در اجرای مفاد این کنوانسیون :
الف – حمل و نقل باید به وسیله وسائط نقلیه زمینی یا تانکرهایی که قبلاً مورد قبول واقع شده بر اساس شرایط مذکور در فصل سوم صورت گیرد.معهذا در سرزمین طرفهایی که به موجب بند اول ماده ۴۵ این کنوانسیون محدودیت و شرطی قائل نشده‌اند، ممکن است به استثنای موارد مذکور در بند‌دوم همان ماده طبق شرایط مذکور در فصل چهارم با سایر وسائط نقلیه زمینی کالا را حمل و نقل کرد.
ب – حمل و نقل باید توسط مؤسساتی که طبق مقررات ماده پنجم مورد قبول قرار گرفته تضمین و تحت مقررات سندی به نام کارنه “تیر” صورت گیرد.
فصل سوم
مقررات مربوط به حمل و نقل کالا با وسائط نقلیه زمینی یا تانکرهای لاک و مهر شده.
ماده ۴ – با قید توجه به شرایط مذکور در این فصل و فصل پنجم کالاهایی که در وسائط نقلیه زمینی لاک و مهر شده و یا تانکرهای لاک و مهر شده‌توسط وسائط نقلیه زمینی حمل میگردد :
الف – مشمول پرداخت حقوق و عوارض ورودی و خروجی به صورت نقد یا به طور سپرده در گمرکخانههای سر راه نمی‌گردند.
ب – به طور کلی این نوع کالاها مشمول بازرسی گمرکی در گمرکخانههای سر راه نمی‌شوند.
معذالک برای جلوگیری از سوء استفاده در موارد استثنایی و مخصوصاً در مواردی که احتمال بروز بی‌نظمی می‌رود مقامات گمرکی می‌توانند در‌گمرک‌خانه‌های سر راه کالاها را به طور سطحی و یا دقیق بازرسی کنند.
ماده ۵ – ۱ – بر اساس شرائط و تضمینهایی که توسط هر یک از طرفین کنوانسیون مقرر خواهد گردید سازمانهایی مجاز خواهند شد که کارنه‌های (تیر)را به طور مستقیم و یا از طریق مؤسسات مربوطه دیگر صادر کرده و به عنوان ضامن عمل کنند.
۲- در یک کشور تنها به مؤسسه‌ای اجازه فوق داده می‌شود که تضمین آن شامل کلیه مسئولیت‌های ناشی از اقداماتی گردد که در آن کشور بر اساس‌کارنه‌های (تیر) صادره توسط مؤسسات خارجی وابسته به سازمان (تیر) صورت می‌گیرد مشروط بر اینکه مؤسسه مورد نظر نیز به سازمان (تیر) وابسته باشد.
ماده ۶ – ۱ – مؤسسه تضمین‌کننده تعهد می‌کند که حقوق و عوارض گمرکی متعلقه و هر گونه عوارض تأخیر و بهره‌های مربوطه و سایر عوارض و هر‌نوع جریمه نقدی مربوط به تخلفات دارنده کارنه “تیر” و اشخاصی را که در امر حمل و نقل شرکت دارند طبق قوانین و مقررات گمرکی کشوری که جرم‌و خلاف در آن صورت گرفته بپردازد.
مؤسسه تضمین‌کننده تواماً و با مسئولیت مشترک با اشخاصی که مبالغ مذکور فوق را باید بپردازند در پرداخت وجوه مسئول میباشد.
۲- این امر که مقامات گمرکی اجازه دهند در محل دیگری غیر از محلهایی که گمرکخانههای خروجی و مقصد قرار دارند کالا مورد بازرسی قرار گیرد.از میزان مسئولیت مؤسسه تضمین‌کننده نخواهد کاست.
۳- مسئولیت مؤسسه تضمین‌کننده در قبال مقامات یک کشور معین فقط از زمانی آغاز می‌شود که کارنه “تیر” از طرف مقامات گمرکی آن کشور مورد‌قبول واقع شده باشد.
۴- مسئولیت مؤسسه تضمین‌کننده فقط شامل کالاهایی که در کارنه “تیر” ذکر شده‌اند نمی‌گردد بلکه شامل کلیه کالاهایی نیز میگردد که در کارنه‌گنجانیده نشده ولی در قسمت لاک و مهر شده وسیله نقلیه زمینی یا در تانکر لاک و مهر شده قرار دارد. این مسئولیت شامل این کالاها نمی‌شود.
۵- به منظور تعیین حقوق و عوارض و در صورت لزوم جریمه‌های نقدی مذکور در بند یک این ماده و فقدان دلیل برای اثبات عکس ادعا. اطلاعات‌مربوط به کالاها آن طور که در کارنه “تیر” ثبت شده معتبر شناخته می‌شود.
۶- زمانی که مقامات گمرکی کشوری بدون قید و شرط کارنه “تیر” را تصفیه کنند دیگر نمی‌توانند از مؤسسه تضمین‌کننده مبالغ مذکور در بند اول این‌ماده را مطالعه کنند مگر اینکه گواهی مفاصا حساب با تقلب یا خطا دریافت شده باشد.
۷- در مواردی که کارنه “تیر” تصفیه نشده و یا با قید و شرط تصفیه شده باشد مقامات صلاحیتدار نمی‌توانند از مؤسسه تضمین‌کننده مبالغ مذکور در بند‌اول این ماده را مطالبه کنند مگر اینکه در خلال یک سال از تاریخ قبول کارنه “تیر” مقامات صلاحیتدار مؤسسه تضمین‌کننده را از عدم تصفیه یا تصفیه با‌قید و شرط کارنه “تیر” مطلع کرده باشند. به همین ترتیب در مواردی که مفاصا حساب از روی تقلب یا خطا دریافت شده است عمل می‌شود. با این‌تفاوت که در این مورد مدت دو سال خواهد بود.
۸- مطالبه وجوهی که در بند اول این ماده به آن اشاره شده است ظرف سه سال از تاریخی که به مؤسسه تضمین‌کننده اطلاع داده شده کارنه تصفیه‌نشده یا با قید و شرط تصفیه شده و یا اینکه مفاصا حساب از روی خدعه و به طور غیر مشروع اخذ گردیده است. از مؤسسه تضمین‌کننده مطالبه‌می‌شود. معذالک در ظرف مدت ۳ سال فوق‌الذکر در مواردیکه موضوع تحت رسیدگی مقامات قضایی باشد هر نوع مطالبه‌ای باید در خلال یک سال‌از تاریخی که تصمیم دادگاه قابل اجرا می‌شود عنوان گردد.
۹- مؤسسه تضمین‌کننده از تاریخ مطالبه پرداخت سه ماه فرصت دارد که مبلغ مطالبه شده را بپردازد. در صورتی که در ظرف ۱۲ ماه از تاریخی که‌مطالبه پرداخت شده است بهمقامات گمرکی دلائل قانع‌کننده‌ای دائر بر انجام صحیح کار و حمل و نقل ارائه شود مبالغ پرداخت شده به مؤسسه‌تضمین‌کننده مسترد میگردد.
ماده ۷ – ۱ – کارنه “تیر” باید مطابق با فرم استانداردی باشد که در ضمیمه شماره یک این کنوانسیون گنجانده شده است.
۲- برای هر وسیله نقلیه یا هر تانکر یک کارنه “تیر” تهیه می‌شود. چنین کارنه‌ای فقط برای یک سفر معتبر است. در روی کارنه شماره اسناد جدا شدنی‌برای کنترل گمرکی و اسناد تصفیه برای عملیات حمل و نقل ذکر شده است.
ماده ۸ – حمل و نقل تحت کارنه “تیر” ممکن است در چندین گمرکخانه خروجی و مقصد مورد رسیدگی قرار گیرد مگر اینکه طرف متعاهد یا طرفهای‌متعاهد ذینفع به نحو دیگری اجازه دهند:
الف – گمرکخانههای خروجی باید در همان کشور قرار داشته باشد.
ب – گمرکخانههای مقصد نباید در بیش از دو کشور واقع شده باشد.
ج – تعداد کل گمرکخانههای خروجی و مقصد از ۴ گمرکخانه نبایستی تجاوز نماید.
ماده ۹ – در گمرکخانههای خروجی کالا و وسیله نقلیه زمینی و یا تانکر ضمن کارنه “تیر” برای بازرسی و لاک و مهر گمرکی به مقامات گمرکی ارائه‌می‌شود.
ماده ۱۰ – مقامات گمرکی ممکن است در سرزمینهای خود محدودیت زمانی تعیین کرده و تقاضا کنند وسیله نقلیه زمینی مسیر مشخص و معینی را طی‌کند.
ماده ۱۱ – در هر یک از گمرکخانههای سر راه و در گمرکخانههای مقصد وسیله نقلیه زمینی یا تانکر همراه محموله و کارنه “تیر” مربوط به بار بهمقامات گمرکی ارائه میگردد.
ماده ۱۲ – به جز در مواردی که کالا طبق آخرین جمله ماده چهار بازبینی می‌شود مقامات گمرکی، گمرکخانههای سر راه هر یک از طرفهای متعاهد مهر‌مقامات گمرکی سایر طرفهای متعاهد را محترم می‌شمارند – معهذا طرفین متعاهد اخیرالذکر می‌توانند کالاهای مهر شده را مجدداً به مهر خود ممهور‌نمایند.
ماده ۱۳ – مقامات گمرکی می‌توانند برای جلوگیری از سوء استفاده هر گاه لازم بدانند :
الف – در موارد بخصوص بخواهند وسائط نقلیه زمینی به هزینه حمل‌کننده کالا در خاک کشور آنها همراهی (اسکورت) شود.
ب – خواستار گردند که وسائط نقلیه زمینی و یا تانکر و محموله آنها در طی راه بازرسی شود.
محمولات فقط در موارد استثنایی بازرسی می‌شود.
ماده ۱۴ – اگر مأمورین گمرک محموله یک وسیله نقلیه زمینی یا تانکر را در یک گمرکخانه سر راه یا در جریان مسافرت بازرسی کنند باید مشخصات‌مهرهای جدید را در اسناد کارنه “تیر” که در کشور متبوع آنها به کار می‌رود و همچنین در ته قبض مربوطه ثبت نمایند.
ماده ۱۵ – با رسیدن به گمرکخانه مقصد کارنه “تیر” باید بدون تأخیر تصفیه گردد معذالک اگر کالا تحت مقررات گمرکی دیگری فوراً ثبت نگردد‌مأمورین گمرک ممکن است حق تصفیه کارنه را مشروط به أخذ تعهد جدیدی که جایگزین تعهد مؤسسه تضمین‌کننده کارنه مذکور گردد برای خود حفظ‌کنند.
ماده ۱۶ – وقتی مأمورین گمرک اطمینان حاصل کردند که کالاهای مذکور در یک کارنه “تیر” در اثر حوادث قهریه ( فورس‌ماژور) نابود شده معافیت از‌پرداخت حقوق و عوارض گمرکی را که معمولاً قابل اخذ است در مورد این نوع کالا مراعات خواهند کرد.
ماده ۱۷ – ۱ – برای اینکه وسائط نقلیه زمینی شامل مقررات این فصل شود وسائط نقلیه باید از نظر ساختمان و وسائل واجد شرائط مذکور در ضمیمه۳ و تانکرها واجد شرایط مذکور در ضمیمه ۶ این کنوانسیون باشد.
۲- وسائط نقلیه و تانکرها طبق شرایطی که در ضمائم ۴ و ۷ این کنوانسیون ذکر شده مورد قبول واقع می‌شود و گواهی قبولی باید با نمونه‌های مشروح‌در ضمائم ۵ و ۸ مطابقت نماید.
ماده ۱۸ – ۱ – برای یک تانکر که تحت کارنه “تیر” مورد استفاده قرار می‌گیرد هیچ سند ویژه‌ای مورد نیاز نیست به شرط اینکه مشخصات و ارزش تانکر‌در اظهارنامه (صفحه مانیفست) کالای کارنه “تیر” ثبت شده باشد.
۲- مفاد بند اول این ماده مانع از این نخواهد شد که یک طرف کنوانسیون در گمرکخانه مقصد تشریفات گمرکی را طبق مقررات داخلی خود انجام‌دهد یا اقداماتی جهت جلوگیری از استفاده از تانکر برای حمل مجدد کالا جهت تحویل در سرزمین آن کشور به عمل آورد.
فصل چهارم
مقررات مربوط به حمل کالاهای سنگین وزن یا حجیم
ماده ۱۹ – ۱ – استفاده از مفاد این فصل فقط محدود به حمل و نقل کالاهای سنگین‌وزن یا حجیم میگردد که در بند فرعی (ح) ماده یک این کنوانسیون‌تعریف شده است.
۲- استفاده از مفاد این فصل در مورد کالاهای فوق‌الذکر فقط در صورتی که به نظر مقامات گمرکی، گمرکخانه خروجی دارای شرایط زیر باشد عملی‌می‌گردد:
الف – کالاهای سنگین وزن یا حجیم و قطعات آنها را بتوان به سهولت با مراجعه به شرح مندرج شناخت یا عنداللزوم بتوان به آنها علائم مشخصه داد یا‌آن‌ها را مهر کرد طوری که کالاها و قطعات اضافی آنها را نتوان کلاً یا جزئاً با کالاهای دیگر تعویض کرد و نشود چیزی از آنها منفصل نمود.
ب – وسیله نقلیه زمینی محلهای پنهانی که بتوان کالا را در آنجا مخفی کرد نداشته باشد.
ماده ۲۰ – به شرط انجام شرایط مذکور در این فصل و فصل پنجم کالاهای سنگین‌وزن یا حجیم که تحت یک کارنه “تیر” حمل می‌شود در‌گمرک‌خانه‌های سر راه از پرداخت یا ودیعه گذاردن حقوق و عوارض گمرکی معاف خواهد بود.
ماده ۲۱ – ۱ – مفاد مواد ۵ و ۶ (به استثنای بند ۴) و ۹ و ۱۰ و ۱۱ و ۱۵ و ۱۶ این کنوانسیون شامل حمل و نقل کالاهای سنگین‌وزن یا حجیم تحت‌یک کارنه “تیر” میگردد.
۲- مفاد ماده ۷ نیز شامل حمل و نقل کالاهای سنگین‌وزن میگردد ولی روی جلد و روی کلیه اوراق “کارنه” “تیر” باید عبارت “کالاهای سنگین وزن یا‌حجیم” با حروف درشت به رنگ قرمز و به زبانی که کارنه چاپ شده است نوشته شود.
ماده ۲۲ – مسئولیت مؤسسه تضمین‌کننده تنها شامل کالاهایی که در کارنه “تیر” صورت داده شده نخواهد بود بلکه شامل کالاهایی نیز میگردد که با‌وجود آنکه در کارنه ذکر نشده روی سکوی بارگیری یا میان کالاهایی که در کارنه “تیر” تعیین شده قرار دارد.
ماده ۲۳ – مأمورین گمرکی گمرکخانه خروجی ممکن است درخواست کنند. صورت بسته‌بندی‌ها – تصاویر و نقشه‌ها و سایر مشخصات کالاهایی که‌حمل می‌شود به کارنه “تیر” ضمیمه گردد. در این صورت مأمورین گمرک این اسناد بازرسی خواهند کرد و یک نسخه از اسناد مذکور باید به پشت صفحه‌جلد کارنه “تیر” پیوست گردد و کلیه مانیفستهای کارنه “تیر” باید به این اسناد عطف شده باشد.
ماده ۲۴ – کالاهای سنگین‌وزن یا حجیم تحت یک کارنه “تیر” نباید در بیش از یک گمرکخانه خروجی و یک گمرکخانه مقصد مورد بازرسی قرار گیرد.
ماده ۲۵ – اگر هنگام ورود کالا به گمرکخانههای سر راه مأمورین گمرک لازم بدانند شخصی که کالا را به گمرکخانه ارائه می‌دهد مشخصات مشروح‌کالا را در مانیفستهای کارنه “تیر” مجدداً تکمیل نموده و آن را امضاء خواهد کرد.
ماده ۲۶ – مأمورین گمرک در صورتی که مناسب بدانند ممکن است:
الف – بخواهند که وسائط نقلیه زمینی و محموله آنها در گمرکخانههای سر راه یا در جریان مسافرت بازرسی شود.
ب – بخواهند وسائط نقلیه زمینی به هزینه حمل‌کننده کالا در سرزمین آنها همراهی شود.
ماده ۲۷ – مقامات گمرکی گمرکخانه سر راه هر یک از طرفهای متعاهد تا حدود امکان باید علائم مشخصه و مهرهای مقامات گمرکی سایر طرفهای‌متعاهد را محترم بشمارند. معذالک مأمورین گمرکی گمرکخانه سر راه می‌توانند علائم شناسایی یا مهرهای خود را هم به کالا اضافه نمایند.
ماده ۲۸ – اگر مأمورین گمرکی که در یک گمرکخانه سر راه یا در جریان حرکت کالا آن را بازرسی می‌کنند مجبور شوند علائم تشخیص را پاک کرده و یا‌مهر آن را بشکنند باید مشخصات علائم تشخیص جدید یا مهرهای جدید را که زده‌اند روی اسناد کارنه “تیر” مورد استفاده در کشور متبوع آنها و روی‌قبض مربوطه ثبت نمایند.
فصل پنجم – مقررات متفرقه
ماده ۲۹ – ۱ – هر یک از طرفهای کنوانسیون مختار است هر فردی را که نسبت به قوانین گمرکی یا آیین‌نامه‌هایی که در حمل و نقل بین‌المللی کالا با‌وسائط نقلیه جرم بزرگی مرتکب شده باشد به طور موقت یا دائم از استفاده از مزایای کنوانسیون محروم کند.
۲- برکناری شخص مجرم بی‌درنگ به مقامات گمرکی طرف کنوانسیون که مجرم در قلمرو آن مستقر یا مقیم است و همچنین به مؤسسه تضمین‌کننده‌در کشوری که جرم در آن اتفاق افتاده اطلاع داده خواهد شد.
ماده ۳۰ – اوراق نمونه و فرمهای کارنه “تیر” که از طرف مؤسسات تضمین‌کننده خارجی یا سازمان بین‌المللی به مؤسسات تضمین‌کننده طرف ارسال‌می‌گردد باید از پرداخت حقوق و عوارض گمرکی و ممنوعیت و محدودیت‌های وارداتی معاف باشد.
ماده ۳۱ – یک وسیله نقلیه زمینی تک یا مجموعه‌ای از وسائط نقلیه به هم متصل شده که تحت یک کارنه “تیر” حمل و نقل بین‌المللی کالا را به عهده‌دارد باید یک صفحه مستطیل شکل با حروف T.I.R که مشخصات آن در ضمیمه شماره ۹ این کنوانسیون مذکور است به عقب و جلو وسیله نقلیه یا‌مجموعه وسائط نقلیه نصب نمایند. صفحات مستطیل شکل باید طوری نصب گردند که به وضوح قابل رؤیت باشد باید بتوان آنها را از ماشین جدا کرد و مهر زد. مهر باید توسط مأمورین‌گمرکی اولین گمرکخانه خروجی زده شود و توسط مأمورین گمرکی آخرین گمرکخانه مقصد برداشته شود.
ماده ۳۲ – اگر مهرهایی که توسط مأمورین گمرکی زده شده جز در موارد پیش‌بینی شده در مواد ۱۴ و ۲۸ شکسته شود و یا اینکه کالایی بدون شکستن‌مهر از بین برود یا آسیب ببیند روش مذکور در ضمیمه شماره یک این کنوانسیون برای استفاده از کارنه “تیر” بدون آنکه به اجرای مقررات قوانین داخلی‌لطمه‌ای وارد آورد دنبال خواهد شد و گزارشی گواهی شده به صورتی که در ضمیمه شماره ۲ این کنوانسیون پیش‌بینی شده تنظیم
خواهد گردید.
ماده ۳۳- طرفهای کنوانسیون باید نمونه مهرهایی را که به کار می‌برند برای سایر طرفهای کنوانسیون ارسال دارند.
ماده ۳۴- هر طرف کنوانسیون باید فهرستی از گمرکخانههای خروجی گمرکخانههای سر راه و گمرکخانههای مقصد را که برای حمل و نقل با‌استفاده از کارنه “تیر” مورد قبول اوست و در موارد مقتضی با ذکر گمرک‌خانه‌هایی که فقط برای رسیدگی به حمل و نقل مطابق مفاد فصل ۳ مورد استفاده‌قرار می‌گیرد، برای سایر طرفهای کنوانسیون ارسال دارد. طرفهای کنوانسیون دارای سرزمینهای مجاور در مورد تعیین گمرکخانههای مرزی به منظور‌درج در این فهرست با یکدیگر مشورت می‌نمایند.
ماده ۳۵ – در مورد عملیات گمرکی مذکور در این کنوانسیون و در مورد مداخله گمرکی هیچگونه وجهی اخذ نمی‌گردد، مگر در روز و ساعت و مکانی‌غیر از آنچه معمولاً برای اینگونه عملیات در نظر گرفته شده است.
ماده ۳۶ – نقص مفاد این کنوانسیون به هر ترتیب و عنوانی که باشد شخص خلاف‌کار را
در کشوری که مرتکب خلاف شده است طبق قوانین آن کشور‌محکوم به مجازات می‌نماید.
ماده ۳۷ – مفاد این کنوانسیون نه مانع اجرای محدودیتها و نظارتهایی که طبق آیین‌نامه‌های داخلی در زمینه‌های اخلاقی – امنیت عمومی – بهداشت و‌سلامت عمومی درباره آفات حیوانی و گیاهی معمول میگردد خواهد شد و نه از اخذ عوارضی که به موجب چنین مقرراتی وصول می‌شود جلوگیری‌خواهد کرد.
ماده ۳۸ – مفاد این کنوانسیون مانع از این نخواهد شد که طرفهای کنوانسیون که یک اتحادیه گمرکی یا اتحادیه اقتصادی را تشکیل می‌دهند نتوانند‌نسبت به عملیات حمل و نقلی که از سرزمین آنها شروع شده و یا در آن به اتمام می‌رسد و یا از آن می‌گذرد مقررات ویژه‌ای را به مرحله اجرا بگذارند. به‌شرط اینکه اجرای این مقررات به تسهیلاتی که در این کنوانسیون پیش‌بینی شده لطمه‌ای وارد نیاورد.
فصل ششم – مقررات نهایی
ماده ۳۹ – ۱ – کشورهای عضو کمیسیون اقتصادی اروپا و کشورهایی که به صورت مشاور طبق مفاد بند هشتم شرح وظایف کمیسیون پذیرفته شده‌اند‌می‌توانند به یکی از طرق زیر به این کنوانسیون بپیوندند :
الف – با امضای آن.
ب – با تصویب قانونی آن پس از امضاء با شرط تصویب قانونی آن.
ج – با الحاق به آن.
۲- کشورهایی که حق مشارکت در پاره‌ای از فعالیتهای کمیسیون اقتصادی اروپا را مطابق مفاد بند یازدهم شرح وظایف کمیسیون دارند می‌توانند از‌طریق الحاق به این کنوانسیون پس از لازم‌الاجرا شدن آن به آن بپیوندند.
۳- این کنوانسیون تا ۱۵ آوریل ۱۹۵۹ برای امضاء مفتوح میباشد، پس از این تاریخ کنوانسیون برای الحاق مفتوح خواهد بود.
۴- تصویب یا الحاق با سپردن سند مربوطه به دبیر کل سازمان ملل صورت می‌گیرد.
ماده ۴۰ – ۱ – این کنوانسیون نود روز پس از تاریخی که ۵ کشور مذکور در بند اول ماده ۳۹ بدون قید تصویب آن را امضاء کرده و یا اسناد تصویب یا‌الحاق به آن را تسلیم نمودند به مرحله اجرا در خواهد آمد.
۲- در مورد هر کشوری که بعد از ۵ کشور مذکور در ماده ۳۹ که بدون قید تصویب کنوانسیون را امضاء و یا اسناد تصویب یا الحاق را تسلیم نموده باشند‌این کنوانسیون را تصویب و یا به آن ملحق می‌شود. ۹۰ روز پس از تاریخی که کشور مزبور اسناد تصویب یا الحاق را تسلیم می‌نماید کنوانسیون در مورد‌وی لازم‌الاجرا خواهد شد.
ماده ۴۱ – ۱ – هر طرف کنوانسیون می‌تواند به اطلاع دبیر کل سازمان ملل از کنوانسیون کناره‌گیری نماید.
۲- کناره‌گیری از کنوانسیون ۱۵ ماه پس از تاریخی که دبیر کل سازمان ملل ابلاغیه فسخ را دریافت می‌کند عملی خواهد شد.
۳- اعتبار کارنه‌های “تیر” که قبل از رسمیت یافتن فسخ صادر شده تغییری نکرده و در ضمن تضمین مؤسسات نیز همچنان معتبر خواهد بود.
ماده ۴۲ – در هر دوره ۱۲ ماه متوالی پس از لازم‌الاجرا شدن کنوانسیون در صورتی که تعداد طرفهای کنوانسیون از ۵ کمتر باشد این کنوانسیون بلااثر‌خواهد شد.
ماده ۴۳ – ۱ – هر کشور هنگام امضای این کنوانسیون که بدون قید تصویب کرده است و یا هنگام سپردن سند تصویب یا سند الحاق یا هر وقت پس از‌این تاریخ می‌تواند با اطلاعیه‌ای خطاب به دبیر کل سازمان ملل اعلام کند که این کنوانسیون شامل کلیه یا هر یک از سرزمینهایی که از نظر روابط‌بین‌المللی کشور مزبور مسئول آن است خواهد گردید. کنوانسیون ۹۰ روز پس از دریافت اطلاعیه از طرف دبیر کل و یا در صورتی که در آن تاریخ هنوز‌به مرحله اجرا گذاشته نشده باشد ۹۰ روز پس از لازم‌الاجرا شدن آن شامل سرزمین یا سرزمینهای نامبرده در اطلاعیه خواهد شد.
۲- هر کشوری که به موجب بند قبلی اعلام کرده است که این کنوانسیون شامل سرزمینی
که از نظر روابط بین‌المللی، آن کشور مسئول آن است می‌گردد‌می‌تواند طبق ماده ۴۱
کنوانسیون را در مورد سرزمین مزبور فسخ شده اعلام نماید.
ماده ۴۴ – ۱ – هر نوع اختلافی که از تفسیر یا اجرای این کنوانسیون بین دو یا چند طرف متعاهد بروز کند باید تا آنجا که ممکن است از طریق مذاکره‌بین طرفین اختلاف حل و فصل شود.
۲- هر نوع اختلافی که از راه مذاکره بر طرف نشود به درخواست هر یک از طرفهای کنوانسیون که در اختلاف وارد است به حکمیت واگذار می‌شود و‌رسیدگی به آن به یک یا چند داور که از طرف آنها انتخاب شده‌اند محول میگردد.
اگر سه ماه پس از تقاضای حکمیت طرفهای اختلاف نتوانند در انتخاب داور یا داوران به توافق برسند ممکن است هر یک از طرفهای اختلاف از دبیر کل‌سازمان ملل تقاضا کند یک داور واحد تعیین نماید تا رسیدگی به اختلاف و اخذ تصمیم به وی محول گردد.
۳- رأی داور یا داورانی که به موجب بند پیش تعیین شده‌اند برای طرفهای اختلاف لازم‌الاجرا خواهد بود.
ماده ۴۵ – ۱ – هر کشور هنگام امضاء یا تصویب یا الحاق به کنوانسیون می‌تواند اعلام کند یا پس از اینکه به صورت طرف این کنوانسیون در آمد به دبیر‌کل سازمان اطلاع دهد که خود را ملزم به اجرای مفاد فصل چهارم کنوانسیون نمی‌داند. اطلاعیه‌های دریافتی به عنوان دبیر کل سازمان ملل در نودمین روز دریافت لازم‌الاجرا خواهد بود.
۲- سایر طرفهای کنوانسیون ملزم نخواهند بود اشخاص مستقر یا مقیم در سرزمین طرفی را که به موجب مفاد بند یک این ماده با قید شرط وارد‌کنوانسیون شده است از تسهیلات مذکور در فصل ۴ منتفع نمایند.
۳- هر کشور می‌تواند هنگام امضاء یا الحاق به این کنوانسیون اعلام کند که خود را ملزم به اجرای مفاد بندهای دوم و سوم ماده ۴۴ این کنوانسیون‌نمی‌داند. سایر طرفهای کنوانسیون نسبت به هر طرفی که در مورد بندهای مذکور یک چنین قید را قائل شده است تعهدی نخواهند داشت.
۴- هر طرف کنوانسیون که به موجب بند اول یا سوم این ماده قیودی را قائل شده باشد می‌تواند در هر وقت که بخواهد با اطلاع به دبیر کل سازمان ملل‌از قیود مزبور انصراف نماید.
۵- سوای قیودی که در بندهای اول و سوم این ماده پیش‌بینی شده است قید دیگری در مورد کنوانسیون حاضر پذیرفته نخواهد شد.
ماده ۴۶ – ۱ – هر طرف کنوانسیون ممکن است سه سال پس از تاریخی که کنوانسیون لازم‌الاجرا می‌شود با ارسال اطلاعیه‌ای به دبیر کل سازمان ملل‌تقاضا کند به منظور تجدید نظر در مفاد کنوانسیون کنفرانسی تشکیل شود. دبیر کل کلیه طرفهای کنوانسیون را از تقاضای تشکیل جلسه مطلع کرده و‌یک کنفرانس تجدید نظر تشکیل می‌دهد به شرط اینکه در خلال ۴ ماه از تاریخ اطلاع دبیر کل به طرفهای کنوانسیون حداقل یک سوم
آنها موافقت خود‌را با تقاضای تشکیل کنفرانس به اطلاع دبیر کل رسانده باشند.
۲- چنانچه طبق مفاد بند پیش کنفرانسی تشکیل شود دبیر کل سازمان ملل متحد از کلیه طرفهای کنوانسیون دعوت خواهد کرد ظرف سه ماه‌پیشنهادهایی را که مایلند در کنفرانس مورد بررسی قرار گیرد تسلیم نمایند. دبیر کل حداقل سه ماه از تاریخی که کنفرانس تشکیل می‌شود دستور موقت‌جلسه و متن پیشنهادهای دریافتی را بین کلیه طرفهای کنوانسیون توزیع می‌کند.
۳- دبیر کل سازمان ملل متحد در هر کنفرانس که طبق این ماده تشکیل می‌شود کلیه کشورهای مذکور در بند یک ماده ۳۹ و کشورهایی را که به موجب‌بند ۲ ماده ۳۹ به کنوانسیون پیوسته‌اند دعوت می‌نماید.
ماده ۴۷ – ۱ – هر طرف کنوانسیون ممکن است پیشنهاد کند یک یا چند اصلاح در کنوانسیون به عمل آید. متن هر نوع پیشنهاد اصلاحی به دبیر کل‌سازمان ملل متحد تسلیم می‌شود و دبیر کل پیشنهادهای اصلاحی را در اختیار کلیه طرفهای کنوانسیون گذاشته و کلیه کشورهایی را که در بند یک ماده۳۹ به آنها اشاره شده مطلع می‌سازد.
۲- اگر هیچیک از طرفهای کنوانسیون ظرف سه ماه از تاریخ توزیع پیشنهاد اصلاحی توسط دبیر کل مخالفتی ابراز نکند باید چنین فرض کرد که‌پیشنهادهای اصلاحی که بر اساس بند پیش توزیع شده مورد قبول واقع شده است.
۳- دبیر کل در حداقل مدت ممکن کلیه طرفهای کنوانسیون را از مخالفت یا عدم مخالفت نسبت به پیشنهاد اصلاحی مطلع می‌کند. اگر با پیشنهاد‌اصلاحی مخالفتی به عمل آید باید چنین فرض کرد که پیشنهاد اصلاحی مورد قبول واقع نشده و بلااثر خواهد بود. اگر چنین ایرادی به عمل نیاید ۹ ماه‌پس از انقضای دوره سه‌ماهه که در بند پیش به آن اشاره شد اصلاحیه در مورد کلیه طرفهای کنوانسیون به مرحله اجرا گذاشته خواهد شد.
۴- صرفنظر از رویه اصلاحی که در بندهای اول و دوم و سوم این ماده گنجانده شده ممکن است با موافقت بین ادارات صلاحیتدار، کلیه طرفهای‌کنوانسیون در ضمائم آن اصلاحاتی به عمل آورند. چنین توافقی ممکن است متضمن این باشد که در دوره انتقالی مفاد ضمائم قبلی کلاً یا جزئاً با ضمائم‌جدید به مرحله اجرا گذاشته شود. دبیر کل سازمان تاریخ لازم‌الاجرا شدن متون جدید را که ناشی از چنین اصلاحاتی میباشد تعیین خواهد نمود.
ماده ۴۸ – گذشته از اطلاعیه‌های پیش‌بینی شده در مواد ۴۶ و ۴۷ دبیر کل سازمان ملل کشورهای مذکور در بند اول ماده ۳۹ و کشورهایی را هم که به‌موجب بند ۲ ماده ۳۹ جزء طرفهای کنوانسیون شده‌اند از موارد مذکور ذیل مطلع خواهد نمود:
الف – امضاء‌ها و تصویبات و الحاقات به کنوانسیون به موجب ماده ۳۹.
ب – تاریخهای لازم‌الاجرا شدن این کنوانسیون طبق ماده ۴۰.
ج – کناره‌گیری‌های کنوانسیون به موجب ماده ۴۱.
د – اختتام کنوانسیون طبق ماده ۴۲.
ه – اطلاعیه‌هایی که بر اساس ماده ۴۳ دریافت شده است.
و – اطلاعیه و اطلاعیه‌هایی که طبق ماده ۴۵ بند ۱ – ۳ – ۴ – دریافت شده است.
ز – به مرحله اجرا گذاشتن هر اصلاحیه طبق ماده ۴۷.
ماده ۴۹ – به مجرد اینکه یک کشور طرف موافقتنامه مربوط به اجرای موقت پیش‌نویس کنوانسیونهای بین‌المللی گمرکی درباره جهانگردی و وسائط‌نقلیه زمینی، بازرگانی و حمل و نقل بین‌المللی زمینی منعقده به تاریخ ۱۶ ژوئن ۱۹۴۹ در ژنو جزء طرفهای این کنوانسیون محسوب شود باید اقداماتی‌را که ماده ۴ موافقتنامه مزبور برای فسخ تعیین نموده در مورد پیش‌نویس کنوانسیون بین‌المللی گمرکی – حمل و نقل بین‌المللی زمینی
به عمل آورد.
ماده ۵۰ – اعتبار – اثر و مدت پروتکل امضای این کنوانسیون دارای اعتبار اثر و مدت مشابه کنوانسیون بوده و جزء لایتجزای کنوانسیون به شمار می‌آید.
ماده ۵۱ – پس از ۱۵ آوریل ۱۹۵۹ – نسخه اصلی این کنوانسیون نزد دبیر کل سازمان ملل متحد سپرده خواهد شد – دبیر کل سازمان ملل نسخ گواهی شده این کنوانسیون را برای هر یک از کشورهایی که در بندهای اول و دوم ماده ۳۹ ذکر گردیده – ارسال می‌دارد. بنا به مراتب امضاکنندگان زیر که دارای اختیارات لازم می‌باشند این کنوانسیون را امضاء نمودند. این کنوانسیون به تاریخ پانزدهم ژانویه هزار و نهصد و‌پنجاه و نه در ژنو در یک نسخه به زبانهای انگلیسی و فرانسه منعقد گردید که هر دو متن متساویاً معتبر است.
ضمیمه شماره ۱
مدل کارنه “تیر”
کارنه “تیر” به زبان فرانسه چاپ می‌شود
صفحه اول جلد
(خصوصیات سازمانهای بین‌المللی که مؤسسه صادرکننده وابسته به آنها میباشد).
کارنه “تیر”
۱- شماره.
۲- معتبر تا آخر.
۳- صادره توسط …… (نام مؤسسه صادرکننده)
۴- دارنده …… (نام و آدرس)
۵- کشور مبدأ
۶- کشور یا کشورهای مقصد.
۷- شماره ثبت وسیله نقلیه.
۸- گواهی قبولی وسیله نقلیه (محفظه) تانکر*
۹- شماره: ……
۱۰- وزن کل ناخالص کالا (طبق مانیفست). تاریخ: ……
۱۱- ارزش کل کالا (طبق مانیفست).
(باید به پول رایج کشور مبدأ یا به پولی که توسط مقامات صلاحیتدار آن کشور تعیین شده است باشد).
۱۲- امضاء مقام مجاز مؤسسه صادرکننده و مهر آن مؤسسه.
۱۳- امضاء دبیر سازمان بین‌المللی.
صفحه دوم جلد
اینجانب امضاکننده زیر:
از طرف* ……
(نام و آدرس دارنده)
الف – اعلام می‌دارد که کالاهای مشخصه در مانیفست پیوست در وسیله نقلیه (محفظه).
تانکر* – برای مقصدی که در پشت صفحه مشخص گردیده بارگیری شده است.
ب – تعهد می‌کند که با توجه به کیفر مقرر در قوانین جاری کشورهایی که کالا از آنها عبور و یا در آنها حمل می‌شود – طبق این کارنه کالا را کلاً و با‌مهرهای دست نخورده در صورتی که مهرهایی به آن زده شده باشد به گمرکخانههای مسیر و مقصد ارائه نموده و محدودیت زمانی و خط سیر مقرر را‌رعایت نماید.
<<* پاورقی: قسمتهایی را که مربوط نمی‌شود خط بزنید>>.
ج – تعهد می‌نماید که قوانین و مقررات گمرکی کشورهایی را که کالا از طریق آنها عبور نموده و یا در آنها حمل میگردد رعایت نماید.
در …… (نام محل) …… به تاریخ …… ۱۹ امضاء دارنده یا نماینده او
۱- سند شماره (۱)
قسمت (۱)
۲- کارنه “تیر” شماره ۴ – کشور مبدأ کالاهای شماره
۳- مانیفست کالاها ۵ – کشور مقصد کالاهای شماره
>جدول: دوره ۲۲ – جلد ۱۲ – صفحه ۶۰۳۴<
۱۵- ین مانیفست کلاً شامل …… بسته است که اولین آنها به گمرکخانه (نام محل و کشور) و دومی …… به گمرکخانه …… (نام محل کشور) …… و بقیه به گمرکخانه …… ارسال میگردد.
(نام محل و کشور).
۱۶- من اعلام می‌دارم که مشخصات فوق صحیح و کامل است.
۱۷- در …… (نام محل) …… به تاریخ ……
۱۸- امضاء دارنده یا نماینده او.
۱۹- امضاء متصدی و مهر گمرکخانهای که کالا در آن بازرسی می‌شود. (گمرکخانه خروجی)
۲۰- توضیح: در آخرین گمرکخانه.
خروجی امضاء متصدی و مهر گمرکخانه باید در پائین مانیفست کلیه اسنادی که می‌بایست برای ادامه عملیات حمل و نقل استفاده شود درج گردد.
<جدول: دوره ۲۲ – جلد ۱۲ – صفحه ۶۰۳۵>
۳۱- گواهی برای کالاهایی که تحت بازرسی گمرکخانه مبدأ و گمرکخانه ورودی سر راه قرار می‌گیرند.
۳۲- این سند در گمرکخانه ثبت شده است. (نام محل) ……
۳۳- تحت شماره …..
۳۴- مهلت زمانی مقرر برای مسافرت
۳۵- گمرکخانهای که باید بار در آن ارائه گردد …..
۳۶- خط سیر تعیین شده توسط گمرک
۳۷- مهرها و علامات مشخصه ……
۳۸- مهره‌ها و علامات مشخصه تصدیق شده
۳۹- متفرقه (برای تشریح کالاها در صورت لزوم) …..
۴۰- امضاء متصدی و مهر گمرکخانه
۴۱- توضیح: گمرکخانه خروجی یا گمرکخانه ورودی سر راه باید مشخصات داده شده در این گواهی را در سند بعدی با شماره زوج تکرار نماید.
۴۲- این سند باید جدا گردیده و بنا به موردی که پیش می‌آید توسط گمرکخانه* خروجی یا گمرکخانه ورودی سر راه نگهداری شود:
۱- ته قبض شماره ۱
۲- مربوط به کارنه “تیر” شماره
۳- در تاریخ …… توسط گمرک بازرسی شده.
۴- تحت شماره …..
۵- توسط گمرکخانه. (نام محل) ……
۶- مهرها یا علامت مشخصه.
۷- مهرها و علامات مشخصه تصدیق شده.
۸- گمرکخانهای که کار حمل و نقل در آن ارائه میگردد.
۹- در …… به تاریخ ….. (نام محل) ……
۱۰- امضاء متصدی و مهر گمرکخانه.
تعهدی که باید توسط شخص ارائه‌کننده بار در صورت درخواست مقامات گمرکی داده شود.
اینجانب امضاکننده زیر:
تعهد می‌نماید که در طی حمل و نقل تحت این کارنه – رعایت قوانین و مقررات مربوطه را بنماید و مخصوصاً محدودیت زمانی و خط سیر را رعایت‌نموده و کالاها را به طور کامل با مهرهای گمرکی دست نخورده به گمرکخانه ارائه دهد.
*>>پاورقی: قسمتهایی را که مربوط نمی‌شود خط بزنید<<
در …… به تاریخ …… ۱۹
(نام محل) . . . . . .
امضاء ……
سند شماره ۲
(قسمت ۱)
۲- کارنه تیر شماره ۴ – کشور مبدأ کالاهای شماره
۳- مانیفست کالا ۵ – کشور مقصد کالاهای شماره
شماره علامات و تعداد نوع شرح کالا وزن وزن خالص و حجم، ارزش ردیف شماره بسته‌ها
بسته‌ها …… ناخالص تعداد و غیره
————————————————————–
۶ ۷ ۸ ۹ ۱۰ ۱۱ ۱۲ ۱۳ ۱۴
۱۵- این مانیفست کلاً شامل …… بسته است که اولین آنها
(تعداد کامل) …… (کامل) ….. به گمرکخانه …… دومی ……
(محل و کشور) …… (کامل) ….. به گمرکخانه …… و بقیه به گمرکخانه ….. (محل و کشور) …… (محل و کشور) …… ارسال میگردد.
۱۶- من اعلام می‌دارم که مشخصات فوق صحیح و کامل است.
۱۷- در …… به تاریخ …..
(نام محل و کشور) ……
۱۸- امضاء دارنده یا نماینده او.
۱۹- امضاء متصدی و مهر گمرکخانهای که در آنجا کالا تحت بازرسی قرار می‌گیرد.
(گمرکخانه مبدأ) ……
۲۰- توضیح: در آخرین گمرکخانه خروجی امضاء متصدی و مهر گمرکخانه باید در پائین مانیفست در کلیه اسنادی که باید برای ادامه عملیات حمل ونقل استفاده شود درج گردد.
۲۱- سند شماره ۲ (قسمت ۲)
۲۲- مربوط به کارنه تیر شماره …… معتبر تا آخر ….. (نام مؤسسه صادرکننده) …..
۲۳- صادره توسط …..
۲۴- به …… (نام دارنده) …..
۲۵- که محل کار آن در …… (آدرس دارنده) میباشد …..
۲۶- گمرکخانههای مبدأ ۱ – …… ۲ – …… ۳ – ……
۲۷- گمرکخانههای سر راه …..
۲۸- گمرکخانههای مقصد ۱ – …… ۲ – …… ۳ – ……
(طبق مانیفست) ……
۲۹- شماره ثبت وسیله نقلیه
۳۰- گواهی قبولی وسیله نقلیه محفظه (۱) * شماره …… به تاریخ ……
<< * پاورقی: قسمتهایی که مربوط نمی‌شود خط بزنید>>
۳۱- گواهی برای کالاهایی که در گمرکخانه خروجی یا گمرکخانه ورودی سر راه تحت بازرسی گمرکی قرار گرفته‌اند.
۳۲- ین سند در گمرکخانه …… ثبت شده است.
۳۳- تحت شماره …..
۳۴- محدودیت زمانی مقرر برای مسافرت …..
۳۵- گمرکخانهای که بار باید در آن ارائه شود.
۳۶- خط سیر تعیین شده توسط گمرکخانه …..
۳۷- مهرها یا علامات مشخصه …..
۳۸- مهرها یا علامات مشخصه تصدیق شده …..
۳۹- متفرقه (برای تشریح کالا در صورت لزوم) …..
۴۰- امضای متصدی و مهر گمرکخانه …..
۴۱- توضیح:
این گواهی باید توسط گمرکخانهای که سند قبلی را کامل کرده با شماره فرد پر شود.*
۴۲- گواهی ترخیص توسط گمرکخانه خروجی سر راه یا گمرکخانه مقصد.
(۱) ۴۳- وسیله نقلیه . محفظه که در بالا مشخص گردیده به طور صحیح و سالم ارائه شده است.
مهرها و علامات مشخصه دست نخورده بوده و گواهی شدند.
(۱) * ۴۴- وسیله نقلیه . محفظه به راه خود به طرف گمرکخانه …… ادامه داده است.
(۱) * ۴۵- اطمینان حاصل شد که وسیله نقلیه . محفظه محتوی بسته‌هایی است که مطابق مانیفست فوق به این گمرکخانه تسلیم گردیده است.
۴۶- شرایط یا خلافهای تأیید شده:
………………………………
۴۷- تعهدات …… (طبق شرایط فوق) تحت شماره …… انجام گرفته است.
۴۸- در …… به تاریخ نام محل
۴۹- امضاء متصدی و مهر گمرکخانه …..
۵۰- این سند باید توسط گمرکخانه خروجی سر راه یا گمرکخانه مقصد جدا شود و پس از تکمیل به گمرکخانه (آن کشوری که) در آنجا کالا تحت‌بازرسی گمرکی قرار گرفته است ارسال گردد.
۱- ته قبض شماره . ۲
<<*پاورقی : قسمتهایی که مربوط نمی‌شود خط بزنید>>
۲- مربوط به کارنه “تیر” شماره
۳- ورود در تاریخ …… گواهی شد.
۴- تحت شماره …..
۵- توسط گمرکخانه در …..
۶- مهرها یا علامات مشخصه دست نخورده
۷- بدون قید و شرط …… تصفیه شد.
۸- شرایط یا نوع خلافهای تأیید شده ………..
۹- در …… به تاریخ ….. (نام محل) …..
۱۰- امضاء متصدی و مهر گمرکخانه :
صفحه ۳ جلد
مقررات استفاده از کارنه “تیر”
۱- کارنه “تیر” یا در کشوری که دارنده مقیم آن بوده یا محل کارش در آنها واقع شده است صادر میگردد.
۲- کارنه “تیر” به زبان فرانسه چاپ می‌شود. معهذا ممکن است صفحات اضافی شامل ترجمه متن کارنه به زبان کشور صادرکننده در آن درج گردد.
۳- مانیفست به زبان کشور مبدأ تکمیل میگردد. مقامات گمرکی سایر کشورهایی که با کارنه “تیر” سر و کار دارند حق دارند ترجمه کارنه به زبان خود را‌مطالبه نمایند.
به منظور جلوگیری از تأخیری که ممکن است در تعقیب این موضوع به وجود آید به حمل‌کنندگان توصیه می‌شود که ترجمه‌های لازمه را در اختیار‌راننده وسیله نقلیه بگذارند.
۴- الف – مخصوصاً توصیه می‌شود که مانیفست طوری به وسیله ماشین تحریر پر شود و تکثیر گردد که کلیه فرمهای آن کاملاً خوانا باشد.
۴- ب – در صورتی که در مانیفست کالا جای کافی برای وارد کردن کلیه اقلامی که حمل میگردد نباشد صفحات جداگانه‌ای از همان مدل مانیفست‌ممکن است به آن علاوه گردد ولی کلیه نسخ مانیفست‌ها باید شامل نکات زیر باشد:
۱- به اوراق اضافی اشاره شود.
۲- صورت ریز تعداد و نوع بسته‌ها و حجم کالاهای مندرج در اوراق اضافی.
۳- ارزش کل و وزن ناخالص کالاهایی که در اوراق مزبور آمده‌اند.
۴- ج – در موردی که مقامات گمرکی لازم بدانند که صورت بسته‌بندی تصاویر و طرحها و غیره جهت معرفی دقیق کالاها به کارنه “تیر” منضم کردند این نوع ضمائم مهر مقامات گمرکی را در بر خواهد داشت.
یک نسخه از این اسناد به پشت صفحه ۲ جلد کارنه “تیر” پیوست میگردد و کلیه نسخ مانیفست شامل یک لیست از این اسناد خواهد شد.
۵- وزن و حجم و سایر اندازه‌ها به واحدهای سیستم متریک بیان خواهد شد و ارزشها نیز به واحد پولی کشور مبدأ یا به پولی که مقامات صلاحیتدار‌آن کشور مقرر می‌نماید خواهد بود.
۶- هیچگونه تراشیدگی یا دوباره‌نویسی در کارنه “تیر” مجاز نمی‌باشد.
هر نوع تصحیح باید به این طریق انجام گیرد که روی مشخصات نادرست خط کشیده شده و در صورت لزوم مشخصات صحیح به متن اضافه شوند.
کلیه تصحیحات توسط شخصی که آن را انجام می‌دهد گواهی و به وسیله مقامات گمرکی مهرخواهد شد.
۷- صفحه دوم جلد کارنه “تیر” و کلیه نسخ مانیفست توسط دارنده کارنه یا نماینده او تاریخ گذاری و امضاء خواهد شد.
در صورتی که مقامات گمرکی لازم بدانند شخصی که بار را به گمرکخانه تحویل می‌دهد تعهدنامه مندرج در پشت اسناد که با شماره‌های فرد مشخص شده امضاء خواهد کرد.
۸- حمل و نقل کالاهای سنگین و حجیم تحت یک کارنه “تیر” نباید از بیش از یک گمرکخانه خروجی یا بیش از یک گمرکخانه مقصد عبور نماید. سایر‌حمل و نقلهایی که تحت یک کارنه “تیر” صورت می‌گیرد می‌تواند از گمرکخانههای متعدد خروجی و مقصد عبور نماید در صورتی که روش خاصی‌تعیین نشده باشد.
الف – گمرکخانههای خروجی باید در همان کشور قرار داشته باشد.
ب – گمرکخانههای مقصد نباید در بیش از دو کشور قرار داشته باشد.
ج – تعداد کل گمرکخانههای خروجی و مقصد نباید از ۴ تجاوز کند.
در صورتی که حمل کالا فقط از طریق یک گمرکخانه خروجی و یک گمرکخانه مقصد صورت گیرد کارنه باید حداقل شامل دو فرم برای کشور مبدأ و دو‌فرم برای کشور مقصد و دو فرم برای هر کشوری که از آن عبور می‌شود باشد. برای هر محل اضافی جهت بارگیری یا تخلیه دو فرم دیگر لازم است به‌علاوه در صورتی که محلهای تخلیه کالا در دو کشور مختلف قرار داشته باشد دو فرم دیگر مورد نیاز است.
۹- در صورتی که کالا از چندین گمرکخانه خروجی یا مقصد عبور نماید مشخصات کالا باید در هر گمرکخانهای که تحت بازرسی گمرکی قرار می‌گیرد‌به طور واضح و جداگانه در مانیفست مشخص گردد.
۱۰- به راننده وسیله نقلیه توصیه می‌شود که متوجه باشد در گمرکخانه خروجی و گمرکخانه سر راه و گمرکخانه مقصد یک سند از کارنه “تیر” جدا گردد‌اسنادی که دارای شماره‌های فرد میباشد برای بازرسی گمرکی کالا و اسنادی که شماره‌های زوج دارد جهت تصفیه آنها تعیین شده‌اند.
۱۱- در مورد شکسته شدن مهر گمرک یا از بین رفتن کالا یا خسارت دیدن اتفاقی آن در راه حمل‌کننده باید مراقبت کند که هر چه زودتر یک صورتمجلس تأیید شده توسط مقامات کشوری که وسیله نقلیه در آن قرار دارد تنظیم گردد.
حمل‌کننده باید در صورتی که در آن نزدیکی گمرکخانهای وجود داشته باشد با مقامات مربوطه و در صورت عدم دسترسی به گمرکخانه با هر نوع مقام‌صلاحیتدار تماس بگیرد.
حمل‌کنندگان همچنین باید برای این منظور نسخی از فرم صورت مجلس را طبق مفاد ضمیمه ۲ کنوانسیون “تیر” همراه داشته باشند.
این فرمها باید به زبان فرانسه به زبان ملی هر کشوری که از آن عبور می‌شود چاپ شود.
۱۲- در صورت وقوع حادثه‌ای که ایجاب می‌کند بار به وسیله نقلیه دیگر یا تانکر (محفظه) دیگری منتقل گردد این کار فقط می‌تواند در حضور یکی از‌مقامات مذکور در بند قبل صورت پذیرد. مقام مزبور صورت مجلس تهیه کرده و در آن صحت انجام کار را گواهی می‌کند. در صورتی که در کارنه “تیر”عبارت “کالای سنگین یا حجیم” ذکر نشده باشد باید وسیله نقلیه یا تانکر (محفظه) جانشین شده تأیید و مهر شود و مهر به کار رفته در صورت مجلس‌تشریح گردد. با این حال در صورتی که وسیله نقلیه یا تانکر (محفظه) قابل قبول موجود نباشد انتقال کالا به وسیله نقلیه یا تانکر (محفظه) غیر قابل قبول‌در صورتی مجاز خواهد بود که این وسیله ایمنی کافی داشته باشد. در این صورت مقامات گمرکی کشورهای بعدی نظر خواهند داد که آیا آنها هم‌می‌توانند ادامه حمل و نقل تحت کارنه “تیر” را با آن وسیله نقلیه مجاز نمایند یا نه.
۱۳- در مورد احتمال خطر قریب‌الوقوع که ضرورت تخلیه فوری تمام بار یا قسمتی از آن را ایجاب می‌کند. راننده می‌تواند بدون تقاضا از مقامات‌مذکور در بند ۱۱ و انتظار مداخله آنان رأساً اقدام نماید. او باید بعداً دلیل کافی مبنی بر اجبار وی در انجام چنین اقدامی به خاطر حفظ وسیله نقلیه یا‌تانکر (محفظه) یا بار ارائه نماید. راننده باید بعد از انجام اقدامات احتیاطی فوری کلیه آنها را در صفحه ۴ جلد کارنه “تیر” ضبط نموده و مقامات مذکور‌در بند ۱۱ را به منظور روشن کردن موضوع معاینه بار – وسیله نقلیه یا تانکر (محفظه) مهر شده و تنظیم یک صورتمجلس گواهی شده مطلع نماید.
۱۴- در کلیه موارد پیش‌بینی شده در بندهای ۱۱ – ۱۲ – ۱۳ – مقامات مربوطه باید صورتمجلس گواهی شده را در صفحه ۴ جلد کارنه “تیر” ذکر نمایند.
صورتمجلس گواهی شده باید به کارنه “تیر” پیوست شده و تا گمرکخانه مقصد همراه بار باشد.
صفحه چهار جلد
اتفاقات و تصادفات بین راه
ضمیمه ۲
صورتمجلس‌های رؤیت در اوراق نمونه چاپی به زبان کشور وقوع رویدادها و به زبان فرانسه تنظیم خواهد شد.
۱- حمل و نقل بین‌المللی کالا به وسیله وسائط نقلیه زمینی تحت کارنه “تیر”.
۲- صورت مجلس رؤیت.
۳- تنظیم شده در اجرای بندهای ۱۱ تا ۱۴ مقررات مربوط به استفاده از کارنه “تیر”.
(۱) – ۴ مضاکنندگان ذیل *
۵- گواهی می‌نماید که در تاریخ …… در محل …… ساعت
۶- در سرزمین کشور …… در محلی به نام …..
۷- وسیله نقلیه زمینی به شماره ثبت …..
۸- دارای شماره راهنمایی …..
۹- حامل کالا با کارنه “تیر” ……
۱۰- صادره به تاریخ …… به شماره …..
(۲)-۱۱ توسط **
۱۲- مشاهدات مشروحه ذیل به عمل آمد
*>>پاورقی: نام و درجه مأمورین و مقامات متبوعه آنها<<
**>>پاورقی: نام و آدرس اتحادیه صادرکننده<<
۱۳- مهر و موم‌های مشروحه ذیل که توسط دفتر گمرکی مبدأ…… و دفتر گمرکی انجام شده بود.
۱۴- شکسته شده است. کسر دارد*.
۱۵- قسمت بار وسیله نقلیه . تانکر (محفظه) دست خورده بود.
۱۶- هیچ کالایی کم نشده*.
۱۷- کالاهای زیر (به ترتیب شماره مانیفست کارنه “تیر” گمشده . معدوم شده*.
>جدول: دوره ۲۲ – جلد ۱۲ – صفحه ۶۰۴۸<
۱۹- حمل‌کننده توضیحات زیر را داد (علت شکسته شدن مهرها یا گم شدن کالا، اقدامات
انجام شده برای حفظ کالا و غیره) ……
*>>پاورقی: قسمتی که مربوط نمی‌شود خط بزنید<<
۲۰- ما. امضاکنندگان زیر گواهی می‌کنیم که …..
۲۱- اقدامات زیر صورت پذیرفت (زدن مهرهای جدید. انتقال بار – و غیره) ……
۲۲- تعداد و مشخصات مهرهای جدید.
۲۳- مشخصات وسیله نقلیه تانکر (محفظه) – * که بار به آن منتقل شده است.
………………………………………………………………………………………………
۲۴- وسیله نقلیه تانکر (محفظه) نامبرده (۱) *
(۱)- ۲۵- دارای گواهی قبولی شماره …… میباشد *
۲۶- دارای گواهی قبولی نیست(۱) *
۲۷- امضاء و مهر متصدیانی که این صورت مجلس را تنظیم کردند.
۲۸- مهر گمرکخانه مرزی خروجی کشوری که این صورتمجلس در آن تنظیم شد.
*>>پاورقی: قسمتهایی را که مربوط نمی‌شود خط بزنید<<
ضمیمه شماره . ۳
آیین‌نامه مربوط به وضع فنی وسائط نقلیه‌ای که ممکن است برای حمل و نقل بین‌المللی کالا تحت مهر گمرکی مورد قبول واقع گردد.
ماده ۱ – کلیات
۱- برای حمل و نقل بین‌المللی کالا با وسیله نقلیه زمینی تحت مهر گمرکی فقط وسایط نقلیه‌ای که با مشخصات زیر ساخته و مجهز شده باشد پذیرفته‌خواهد شد.
الف – این وسایط نقلیه باید طوری باشد که بتوان آنها را به آسانی با مهرهای گمرکی ممهور نمود.
ب – این وسایط نقلیه باید طوری باشد که نتوان کالاهایی را از بخش مهر شده آنها بدون صدمه آشکار به آن بخش یا بدون شکستن مهر بیرون آورد و یا در آن جا داد.
ج – این وسایط نقلیه نباید دارای فضاهای مخفی باشند که بتوان کالاهایی را در آنها پنهان کرد.
۲- این وسائط نقلیه باید طوری ساخته شده باشد که کلیه فضاهای آنها را که به صورت قسمت‌بندی و مخزن یا جاسازی میباشد و می‌توان کالاهایی را‌در آنها جا داد بتوان به آسانی مورد بازرسی گمرکی قرار داد.
۳- در صورتی که در داخل این وسائط نقلیه فضاهای خالی در میان دیوارها کف و سقف به وجود آمده باشد سطح داخلی باید به طور محکم و ثابت و‌کامل و مداوم ساخته شود به طوری که نتوان آن را بدون باقی گذاشتن اثرات آشکار از سایر قسمتها جدا کرد.
ماده ۲ – ساختمان قسمت بار
۱- دیوارها – کف و سقف قسمت بار باید از صفحات فلزی – تخته‌های فلزی با صفحات دیگر با مقاومت کافی و ضخامت مناسب طوری جوش -پرچ – دوخته یا متصل شوند که شکافی که بتوان از طریق آن به محتویات دست یافت به وجود نیاید. قسمتهای مختلف باید به یکدیگر متصل شده و طوری قرار گیرند که نتوان آنها را بدون برجا گذاشتن اثرات واضع یا صدمه زدن به مهر گمرک حرکت داد‌یا برداشت.
۲- در مواردی که قطعات به وسیله میخ پرچ مونتاژ می‌شوند – پرچها ممکن است در داخل یا در خارج قرار بگیرند. پرچهایی که قطعات داخلی‌دیواره‌ها کف و سقف را به هم متصل می‌کنند باید از میان قطعاتی که به هم اتصال می‌دهند بگذرند. در مواردی که مونتاژ به طریق دیگری غیر از پرچ‌صورت می‌گیرد پرچها یا سایر وسایل اتصال که قطعات اصلی دیوارها کف و سقف را نگه می‌دارند باید در خارج قرار داده شوند سپس به داخل فرو‌شوند و خوب پیچ یا پرچ یا جوش شوند. در صورتی که سایر پیچها با وسائل اتصال در داخل قرار بگیرند باید مهره به طرز رضایتبخشی در خارج جوش شده و با مواد غیر شفاف پوشانده نشود.
صفحات فلزی یا تخته‌های فلزی را نیز می‌توان با خم کردن یا تا کردن لبه‌های آنها به طرف داخل وسیله نقلیه به یکدیگر متصل کرد. این لبه‌ها ممکن‌است:
یا به وسیله پرچ – پیچ یا سایر وسائل اتصال که از میان آنها و همچنین از میان وسایلی (در صورت وجود) که آنها را به هم وصل می‌کند به هم متصل‌شوند و یا به وسیله باریکه‌های فلزی که تحت فشار همراه با وسائل اتصال به شکل گیره خم شده‌اند به طور مداوم به هم می‌پیوندند. (تصویر شماره ۶ضمیمه صفحه بعد)
>تصویر: دوره ۲۲ – جلد ۱۲ – صفحه ۶۰۵۲<
۳- روزنه – برای تهویه هوا مجاز خواهد بود مشروط بر آنکه بلندترین بعد آن از ۴۰۰ میلیمتر زیادتر نشود. در صورتی که روزنه دسترسی مستقیم به‌داخل قسمت بار را ممکن سازد باید آن را با تور فلزی یا پرده‌های مشبک فلزی (حداکثر بعد روزنه‌ها – ۳ میلیمتر در هر دو مورد) که با نرده جوشکاری‌شده (یا حداکثر بعد سوراخ – ۱۰ میلیمتر) محافظت می‌شود پوشانیده – در صورتی که روزنه نامبرده دسترسی مستقیم به داخل قسمت بار را ( مثلاً به‌وسیله مجرای زانویی یا چند خم) ممکن نسازد باید آن را با همان وسایل محافظت مجهز نمود ولی ابعاد روزنه‌ها ممکن است به ترتیب به ۱۰ میلیمتر و۲۰ میلیمتر (به جای ۳ میلیمتر و ۱۰ میلیمتر) افزایش یابد. این وسائل را نمی‌توان بدون جا گذاشتن اثرات آشکار از خارج برداشت تور فلزی از سیمی با‌حداقل یک میلیمتر قطر باید طوری ساخته شود که نزدیک نمودن سیمها به یکدیگر ممکن نباشد و سوراخها را نتوان بدون باقی گذاشتن اثرات آشکار‌گشاد نمود.
۴- تعبیه دریچه‌های کوچک مجاز است مشروط بر آنکه شامل یک شیشه ثابت و توری فلزی باشد که نتوان آن را از خارج برداشت. قطر سوراخهای‌توری نباید از ۱۰ میلیمتر تجاوز کند.
۵- سوراخهایی که برای مقاصد فنی از قبیل گریس‌کاری – نگهداری و پر کردن جعبه ماسه در کف تعبیه میگردد فقط در صورتی مجاز است که آنها را با‌یک روکش مناسب پوشانید که با جفت کردن آن قسمت بار از خارج غیر قابل دسترسی باشد.
ماده ۳ – وسایل مسدود کردن
۱- درها و سایر وسایل مسدود کردن وسایط نقلیه با یک وسیله‌ای که مهر کردن گمرک را ساده و عملی نماید مجهز میگردد. این وسیله یا به بدنه درها‌در جاهای فلزی جوش می‌شود یا به وسیله حداقل دو پیچ که از طرف داخل به مهره‌ها پرچ یا جوش میگردد محکم خواهد شد.
۲- لولاها باید طوری ساخته و نصب شود که درها و سایر وسایل مسدود کردن را نتوان در حالت بسته از میخ لولا بیرون کشید. پیچها – میخ – لولا و‌سایر اتصالات باید – به قسمتهای خارجی لولا جوش شود.
در مواردی که درها و سایر مسدود کردن دارای یک وسیله قفل کردن غیر قابل دسترسی از خارج باشد به طوری که بتواند از خارج شدن در از میخ لولا‌جلوگیری کند احتیاجی به لوازم فوق نخواهد بود.
۳- درها باید طوری ساخته شود که به طور کامل بسته شده و کلیه درز و شکافها پوشانیده شود.
۴- وسیله نقلیه باید برای حفظ مهر گمرک با یک وسیله مطمئن مجهز شود و یا طوری ساخته شود که مهر گمرکخانه به طور کافی محافظت گردد.
ماده ۴ – وسیله نقلیه مخصوص
۱- شرایط فوق‌الذکر شامل وسایل نقلیه عایق‌دار – یخچال‌دار و یا سردکن و مخزن‌دار و وسایط نقلیه مخصوص حمل مبل و اثاثه میگردد که ضمن‌عدم منافات با شرایط فنی اینگونه وسایط نقلیه با موارد استفاده از آنها مطابقت داشته باشد.
۲- درهای مخزن – شیر و سوراخهای آدم‌رو تانکر (محفظه) باید طوری ساخته شود که کار مهر کردن گمرک را ساده و عملی نماید.
ماده ۵ – وسائط نقلیه با روکش محافظ
۱- در موارد مقتضی – مفاد ماده ۲ تا ۴ در مورد وسایط نقلیه با روکش محافظ نیز صدق می‌کند. معذالک وسایل مسدود کردن و محافظت روزنه‌های‌تهویه هوا مذکور در ماده ۲ بند ۳ ممکن است شامل یک صفحه فلزی مشبک از خارج (با حداکثر بعد شبکه ۱۰ میلیمتری) و نرده فلزی یا سایر تورهای‌بسیار محکم از داخل گردد. (با حداکثر بعد شبکه ۳ میلیمتر که تارهای آنها باید طوری باشد که نتوان بدون باقی گذاشتن اثر آشکار آنها را به هم فشرد) پرده توری باید طوری با‌روکش محکم شده باشد که نتوان آنها را بدون باقی گذاردن اثر آشکار تغییر داد. به علاوه وسایط نقلیه با روکش محافظ با شرایط زیر مطابقت خواهد‌داشت.
۲- روکش باید یا از برزنت محکم یا از پارچه پوشیده از پلاستیک یا لاستیک غیر تیره و غیر قابل کشش و با مقاومت کافی باشد روکش باید یکپارچه یا‌به صورت نوارهای یک تکه باشد. روکش باید دارای وضعی مناسب بوده و طوری درست شده باشد که اگر چنانچه وسیله مسدود کردن بسته است‌دسترسی به بار بدون باقی گذاردن اثرات آشکار غیر ممکن گردد.
۳- در صورتی که روکش از چند تخته نواری درست شده باشد کناره‌های آنها باید در یکدیگر تا شده و با دو درز با حداقل ۱۵ میلیمتر فاصله به هم‌دوخته شود. این درزها باید مطابق شکل شماره ۱ که ضمیمه این آیین‌نامه است دوخته شود. معذالک در مورد بعضی قسمتهای روکش از قبیل روی هم گرد قسمت‌پشت و زوایایی که برای استحکام بیشتر ضخیم‌تر شده‌اند میسر نگردد که نوارها به طرق فوق متصل شود کافی است لبه بخش فوقانی را تا کرده و درزها‌را مطابق شکل شماره ۲ که ضمیمه این آیین‌نامه است دوخت. نخهایی که برای یکی از دو درز به کار می‌رود باید دارای رنگهای مختلف باشد. یکی از‌درزها باید فقط از طرف داخل قابل رؤیت باشد و رنگ نخ به کار رفته برای آن درز با رنگ خود روکش فرق داشته باشد. کلیه درزها باید با چرخ دوخته‌شده باشد.
۴- در صورتی که روکش از پارچه با رویه پلاستیکی بوده و از نوارهای مختلف تشکیل شده باشد نوارها نیز ممکن است مطابق شکل شماره ۳ منضم‌به این آیین‌نامه به یکدیگر وصل گردد.
لبه‌ها باید حداقل ۱۵ میلیمتر روی هم برگردد و همچنین باید در تمام عرض قسمتها روی هم قرار گرفته به یکدیگر متصل شود. لبه روکش خارجی باید‌با یک بند پلاستیکی با حداقل ۷ میلیمتر پهنا که به همان طریق متصل میگردد پوشیده شود. بند پلاستیکی وحداقل سه میلیمتر عرض از هر دو طرف بند مزبور باید با یک علامت متحدالشکل مهر شود. نوارها باید طوری به هم متصل گردد که بدون برجا گذاردن اثرات آشکار نتوان آنها را از هم جدا و‌دوباره متصل کرد.
۵- هر گونه اصلاح و تعمیر باید مطابق روشی که در شکل شماره ۴ منضم به این آیین‌نامه مشخص گردیده صورت گیرد. بدین معنی که لبه‌ها در یکدیگر‌تا شده و یا دو درز قابل رؤیت به فاصله ۱۵ میلیمتر به هم دوخته می‌شود، رنگ نخ قابل رؤیت از داخل باید با رنگ نخ قابل رؤیت از خارج و رنگ خود‌روکش متفاوت باشد. تمام درزها باید با چرخ دوخته شود. در مورد تعمیر و اصلاح روکش پارچه‌ای با رویه پلاستیکی هم می‌توان طبق روش مشروح‌در بند ۴ فوق عمل نمود.
۶- حلقه‌های استحکام باید طوری کار گذارده شود که نتوان آنها را از خارج برداشت روزنه‌های چشمی در روکش باید با فلز یا چرم مستحکم شود.فاصله بین روزنه‌های چشمی نباید از ۲ متر تجاوز نماید.
۷- روکش باید طوری به بدنه‌ها ثابت شود که دسترسی به بار را کاملاً غیر ممکن نماید.
روکش باید با حداقل سه میله یا تخته طولی که در انتهای محل با روی تسمه‌ها یا روی دیواره‌های وسیله نقلیه قرار می‌گیرد نگهداری شود. در جایی که‌محل بار بیش از ۴ متر طول دارد باید حداقل یک تسمه اضافی هم به کار رود. تسمه‌ها باید طوری ثابت شوند که نتوان وضع آنها را از خارج تغییر داد.
۸- به منظور استحکام بیشتر یکی از وسایل زیر باید به کار برده شود.
الف – طناب فولادی با حداقل ۳ میلیمتر قطر.
ب – با طناب کنفی یا همانند با حداقل ۸ میلیمتر قطر که در یک غلاف پلاستیکی شفاف غیر قابل کشش قرار گرفته و یا.
ج – میله‌های آهنی با حداقل ۸ میلیمتر قطر.
طنابهای فولادی به جز با یک غلاف پلاستیکی شفاف غیر قابل کشش با چیز دیگری نباید پوشیده شوند. میله‌های آهنی نباید با یک ماده غیر شفاف‌پوشیده شوند.
۹- هر طناب فولادی – کنفی یا همانند باید یک پارچه بوده و دارای یک قطعه فلز در دو انتها باشد. چفت هر قطعه فلز انتهایی شامل یک پرچ خالی‌می‌باشد که سراسر طناب را طوری طی می‌کند که ورود ریسمان مهر گمرک را ممکن می‌سازد طناب باید در دو طرف پرچ خالی قابل رؤیت بماند طوری‌که بتوان اطمینان حاصل نمود که طناب یکپارچه است (به شکل شماره ۵ منضم به این آیین‌نامه نگاه کنید).
۱۰- هر میله آهنی استحکام که مورد استفاده قرار می‌گیرد باید یکپارچه بوده و دارای یک سوراخ در یک انتها برای وسیله مسدود کردن و در انتهای‌دیگر یک سر فلزی باشد و طوری ساخته شود که چرخش میله را در محور خود غیر ممکن نماید.
۱۱- در موردی که طناب یا کابل به کار می‌رود و دیواره‌های وسیله نقلیه باید حداقل ۳۵۰ میلیمتر ارتفاع داشته باشد و روکش باید تا عمق حداقل ۳۰۰میلیمتر دیواره‌ها را بپوشاند.
۱۲- در دریچه‌هایی که برای بارگیری و تخلیه بار وسیله نقلیه به کار می‌رود دو لبه روکش باید دارای روی هم گرد کافی باشد. به علاوه باید دریچه‌ها به‌وسیله روپوشی که در بند ۳ این ماده تشریح گردیده حفاظت شود. وسایل استحکام یا باید از نوع وسایلی که در بند ۸ پیش‌بینی شده است باشد و یا از‌تسمه‌هایی با حداقل ۲۰ میلیمتر عرض و ۳ میلیمتر ضخامت ساخته شده از چرم یا پارچه با رویه لاستیکی غیر قابل کش ساخته شود. تسمه‌ها باید به‌داخل روکش پیوسته شده و با روزنه‌های چشمی برای بر گرفتن طناب فولادی یا میله آهنی مذکور در بند ۸ مجهز گردد.
>تصویر: دوره ۲۲ – جلد ۱۲ – صفحه ۶۰۵۹ الی ۶۰۶۶<
ضمیمه شماره ۴
روش قبول وسائط نقلیه که وضع آنها با شرایط فنی مشروح در مقررات ضمیمه شماره ۳ مطابقت می‌نماید.
روش قبول وسائط نقلیه به شرح زیر خواهد بود:
الف – وسائط نقلیه توسط مقامات صلاحیتدار کشوری که صاحب یا حمل‌کننده در آن ساکن بوده و یا محل کارش در آنجا میباشد مورد قبول و پذیرش‌قرار خواهد گرفت.
ب – تاریخ و شماره تسلسل برگ قبولی وسیله نقلیه باید مشخص گردد.
ج – یک گواهی قبولی مطابق فرم استاندارد ضمیمه شماره ۵ برای وسائط نقلیه مورد قبول صادر خواهد شد. این گواهی به زبان کشور صادرکننده و به‌زبان فرانسه چاپ خواهد شد و بندهای مختلف آن شماره گذاری خواهد شد طوری که متن با سهولت بیشتری در زبانهای دیگر مفهوم گردد.
د – این گواهی در وسیله نقلیه نگهداری خواهد شد. در صورت لزوم عکس و طرحهایی که طبق دستورالعمل اداره صادرکننده گرفته و ترسیم شده و به‌وسیله خود آن اداره تصدیق گردیده است به این گواهی پیوست میگردد.
ه – وسائط نقلیه باید هر دو سال یک بار جهت بازرسی و در صورت مقتضی تجدید گواهی قبولی در اختیار مقامات صلاحیتدار گذارده شود.
و – در صورتی که مشخصات اساسی وسیله نقلیه عوض شود و یا صاحب یا حمل‌کننده تغییر یابند گواهی قبولی باطل میگردد.
ضمیمه شماره ۵
گواهی قبولی یک وسیله نقلیه
۱- گواهی شماره
۲- گواهی می‌شود که وسیله نقلیه‌ای که در زیر مشخص شده واجد شرایط لازم جهت ورود به حمل و نقل بین‌المللی تحت مهر گمرک میباشد.
۳- معتبر تا
۴- این گواهی باید هنگامی که وسیله نقلیه در کار حمل و نقل مورد استفاده قرار نمی‌گیرد یا صاحب وسیله یا حمل‌کننده تغییر می‌کند و یا مدت‌اعتبارش به پایان می‌رسد و یا در صورتی که در مشخصات اساسی وسیله نقلیه تغییری صورت گیرد به اداره صادرکننده مسترد گردد.
۵- نوع وسیله نقلیه ……
۶- نام و آدرس تجاری دارنده (صاحب وسیله یا حمل‌کننده) …..
۷- نام یا علامت تجاری سازنده ……
۸- شماره شاسی …..
۹- شماره موتور …..
۱۰- شماره ثبت راهنمایی …..
۱۱- سایر مشخصات …..
۱۲- ضمائم …… (با ذکر تعداد)
۱۳- صادره از………..(محل) در……….تاریخ….۱۹
۱۴- امضاء و مهر اداره صادرکننده در
۱۵- توضیح – تصاویر با طرحهایی که طبق دستورالعمل اداره صادرکننده گرفته و کشیده شده است و به وسیله همان اداره تصدیق شده است باید به‌این گواهی پیوست شود.
ضمیمه شماره ۶
مقررات مربوط به شرایط فنی تانکرهایی که (محفظه) می‌تواند برای حمل و نقل بین‌المللی زمینی تحت مهر گمرکی مورد قبول واقع شود.
ماده ۱ – کلیات
۱- برای حمل و نقل بین‌المللی به وسیله وسایط نقلیه زمینی فقط تانکرهایی (محفظه) مورد قبول‌اند که در روی آنها تابلویی نصب شده باشد که در آن‌وزن تانکر (محفظه) نام و آدرس صاحب آن، مشخصات و شماره‌های تانکر به طریقی نشان داده شود که :
الف – بتوان آن را به طور ساده و عملی ممهور نمود.
ب – از بخشی که به وسیله گمرک ممهور شده است نتوان بدون باقی گذاشتن اثرات آشکار و یا شکستن مهر، کالایی را خارج نمود و یا در آن جای داد.
ج – فاقد هر گونه مخفی‌گاه برای پنهان کردن کالا باشد.
۲- تانکر (محفظه) باید طوری ساخته شود که بتوان قسمتهای مختلف فضایی آن از جمله ظروف و جاسازی‌های جداگانه آن را به راحتی مورد‌بازرسی گمرکی قرار داد.
۳- چنانچه در داخل دیواره‌های اطراف و طبقات کف و سقف تانکر (محفظه) فضاهای خالی وجود داشته باشد بایستی پوشش داخلی طوری محکم و‌بدون درز ساخته شود که نتوان آن را بدون برجا گذاشتن اثرات آشکار از سایر قسمتها جدا کرد.
۴- تانکرهایی که (محفظه) طبق مفاد ضمیمه ۷ مورد قبول واقع می‌شود بایستی دارای قابی در بدنه خارجی باشد که بتوان گواهی قبولی را در آن نصب نمود. برگ گواهی قبولی بایستی در میان یک جلد پلاستیکی قابل رؤیت و در بسته قرار گیرد. قاب مزبور باید طوری ساخته شود که برگ گواهی قبولی و مهر‌گمرکخانه را کاملاً محافظت کند طوری که نتوان برگ مزبور را بدون شکستن مهر از آن خارج نمود.
ماده ۲ – ساختمان تانکر (محفظه)
۱- دیواره‌ها – کف و سقف تانکر (محفظه) باید از صفحات فلزی و چوبی محکم و ضخیم ساخته شود و طوری به یکدیگر جوش – پرچ – و متصل‌گردد که در داخل آنها فضایی که بتوان از طریق آن به قسمت بار دست یافت به وجود نیاید. قسمتهای مختلف باید طوری در همدیگر چفت شود که جدا‌کردن آنها از یکدیگر بدون باقی گذاشتن اثرات آشکار و یا صدمه زدن به مهر گمرک میسر نشود.
۲- اتصالات اصلی مانند پیچها – پرچها و غیره بایستی از خارج کار گذاشته شده به داخل فرو رود و در آنجا به مهرهایی که پرچ یا جوش می‌شود بپیوندد. در صورتی که پیچهایی به منظور محکم کردن قطعات اصلی دیواره‌ها – کف و سقف از خارج کار گذاشته شود می‌توان سایر پیچها را از داخل کار‌گذاشت به شرط اینکه مهره‌های مربوط به این پیچها در خارج جوشکاری شده و با رنگ غیرشفاف پوشیده نشود.
۳- استفاده از روزنه‌های تهویه هوا مجاز است به شرط اینکه بلندترین بعد آن از ۴۰۰ میلیمتر تجاوز نکند. در صورتی که روزنه دسترسی مستقیم به‌داخل تانکر (محفظه) را ممکن سازد باید آن را با تور فلزی یا پرده‌های مشبک فلزی (حداکثر بعد روزنه ۳ میلیمتر در هر دو مورد) که با نرده‌های‌جوشکاری شده (با حداکثر بعد سوراخ ۱۰ میلیمتر) محافظت شود پوشانید.
در صورتی که روزنه نامبرده دسترسی مستقیم به داخل محفظه را مثلاً به وسیله مجرای هوایی چند خم ممکن نسازد باید آن را با همان وسائل محافظت‌مجهز نمود ولی ابعاد روزنه‌ها ممکن است به ترتیب به ۱۰ میلیمتر و ۲۰ میلیمتر (به جای ۳ میلیمتر و ۱۰ میلیمتر) افزایش یابد. این وسائل را نمی‌توان‌بدون برجا گذاشتن اثرات آشکار از خارج برداشت. تور فلزی از سیمی با حداقل ۱ میلیمتر قطر باید طوری ساخته شود که هر یک از سیمها نتواند به‌یکدیگر فشرده شده و سوراخها بدون باقی گذاشتن اثرات آشکار گشاد شود.
۴- تعبیه روزنه‌هایی برای خروج آب مجاز است به شرط اینکه بزرگترین بعد آنها از ۳۵ میلیمتر تجاوز نکند. این روزنه‌ها باید به وسیله تور فلزی و یا‌پرده‌های مشبک فلزی (حداکثر بعد روزنه ۳ میلیمتر و در هر دو مورد) پوشانده شده و با نرده جوشکاری شده با حداکثر بعد سوراخ ۱۰ میلیمتر‌محافظت گردد. این وسائل را نمی‌توان بدون برجا گذاشتن اثرات آشکار از خارج برداشت.
ماده ۳ – وسائل مسدود کردن
۱- درها و سایر وسائل مسدود کردن تانکر (محفظه) با یک وسیله‌ای که مهر کردن گمرک را ساده و عملی نماید مجهز میگردد. این وسیله یا بدنه درها‌در جاهای فلزی جوش می‌شود و یا به وسیله حداقل دو پیچ که از طرف داخل به مهره‌ها پرچ یا جوش میگردد محکم خواهد شد.
۲- لولاها باید طوری ساخته و نصب شود که درها و سایر مسائل مسدود کردن نتواند در حالت بسته از میخ و لولا بلند شوند. پیچها – میخ – لولا و‌سایر اتصالات باید به قسمتهای خارجی لولاها جوش شود. در مواردی که درها و سایر وسائل مسدود کردن دارای یک وسیله قفل کردن غیر قابل‌دسترسی از خارج باشد به طوری که بتواند از بلند شدن در، از میخ لولا جلوگیری کند احتیاجی به لوازم فوق نخواهد بود.
۳- درها باید طوری ساخته شود که به طور کامل بسته شده و کلیه درز و شکافها پوشانده شود.
۴- محفظه باید برای حفظ مهر گمرک با یک وسیله مطمئن مجهز شود و یا طوری ساخته شود که مهر گمرکخانه به طور کافی محافظت گردد.
ماده ۴ – تانکر (محفظه‌های) مخصوص
۱- شرایط فوق‌الذکر تا آنجا شامل تانکر (محفظه) عایق‌دار – مخزن‌دار – محفظه مخصوص حمل مبل و اثاثه و محفظه‌های مخصوص حمل و نقل‌هوایی میگردد که آنها با شرایط فنی اینگونه وسایط نقلیه که باید مطابق موارد استفاده خود دارا باشد منافات نداشته باشد.
۲- درهای مخزن – شیر و دریچه‌های آدم‌رو مخزن باید طوری ساخته شود که کار مهر کردن گمرک را ساده و عملی نماید.
ماده ۵ – تانکرها (محفظه) تاشو تانکرهای (محفظه) جدا شدنی در مورد تانکرهای (محفظه) تاشو و تانکرهای (محفظه) جدا شدنی همان شرایط مربوط به محفظه‌های غیر تاشو و محفظه‌های جدا نشدنی صدق‌می‌نماید در صورتی که وسائل قفل کردن و یا باز کردن که تا شدن و جدا شدن قطعات محفظه را ممکن می‌سازد به وسیله مهر گمرک ممهور شده و نتوان‌هیچکدام از قطعات محفظه را بدون صدمه زدن به مهر گمرک از جای خود حرکت داد.
ماده ۵ مکرر – محفظه‌های روکش‌دار (تانکر) که به صورت قسمت بار وسیله نقلیه مورد استفاده قرار می‌گیرند چنانچه یک تانکر (محفظه) که به صورت قسمت بار وسیله نقلیه مورد استفاده قرار می‌گیرد و مثل سایر تانکرهایی که (محفظه) در این ضمیمه‌پیش‌بینی شده بسته نبوده بلکه باز و مجهز به روکش باشد در این صورت برای حمل و نقل بین‌المللی کالا به وسیله وسائط نقلیه زمینی تحت مهر‌گمرکی به شرطی مورد قبول واقع می‌شود که با شرایط مندرج در ماده ۵ ضمیمه شماره ۳ و حتی‌المقدور با شرایط این ضمیمه مطابقت نموده و گواهی‌قبولی مندرج در ماده یک بند ۱ و ۴ این ضمیمه مربوط به تانکرها (محفظه) در حالتی که محفظه با روکش مجهز شده و بر روی یک وسیله نقلیه قرار‌دارد قابل رؤیت باشد.
ماده ۶ – مقررات موقت
مقررات مندرج در بند ۴ ماده یک و بند ۴ ماده ۳ و همچنین بندهای ۳ و ۴ ماده ۲ در صورتی که شامل محافظت روزنه‌های تهویه شود پیش از اول‌ژانویه ۱۹۶۱ الزام‌آور نیستند به استثناء آنهایی که با زانویی و مجاری چند خم مجهز و روزنه‌هایی که به منظور خروج آب تعبیه شده و به وسیله‌نرده‌های فلزی تجهیز گردیده است گواهی‌های قبولی مربوط به تانکرهایی که (محفظه) قبل از این تاریخ صادر گردیده و با این شرایط مطابقت نمی‌کند پس از ۳۱ دسامبر ۱۹۶۰ از اعتبار ساقط میگردد.
ضمیمه شماره ۷ رویه قبول و پذیرش و تشخیص تانکرهایی که (محفظه) مطابق شرایط فنی مشروح در ضمیمه
شماره ۶ تجهیز گردیده است.
روش قبول تانکرها (محفظه) طبق مقررات زیر خواهد بود:
الف – تانکر (محفظه) توسط مقامات صلاحیتدار کشوری که صاحب تانکر (محفظه) ساکن بوده و یا محل کارش در آنجا است و یا اینکه تانکر(محفظه) در آن کشور برای اولین بار به منظور حمل کالا تحت مهر گمرکی به کار برده شده است. مورد قبول قرار می‌گیرد.
ب – تاریخ و شماره تسلسل برگ قبولی تانکر (محفظه) باید مشخص گردد.
ج – یک گواهی قبولی مطابق نمونه متحدالشکل ضمیمه شماره ۸ برای تانکر (محفظه) مورد قبول صادر خواهد شد. این گواهی به زبان کشور‌صادرکننده و به زبان فرانسه چاپ خواهد شد. بندهای مختلف آن شماره گذاری خواهد شد طوری که متن با سهولت بیشتری در زبانهای دیگر مفهوم‌گردد. این گواهی در جلد پلاستیکی قابل رؤیتی قرار خواهد گرفت که دو طرف آن به طور محکم به یکدیگر چسبیده است.
د – این گواهی همیشه همراه محفظه خواهد بود و باید طبق مفاد ماده یک ضمیمه ۶ در
قابی قرار بگیرد که توسط گمرک ممهور شده و خارج کردن از‌قاب نامبرده بدون صدمه زدن
به مهر گمرک میسر نباشد.
ه – تانکر (محفظه) باید هر دو سال یک بار جهت بازرسی و در صورت مقتضی تجدید گواهی قبولی در اختیار مقامات صلاحیتدار گذارده شود.
و – در صورتی که قطعات اساسی تانکر (محفظه) عوض شود و یا صاحب آن تغییر یابد گواهی قبولی باطل میگردد.
ضمیمه شماره ۸ گواهی قبولی برای یک تانکر (محفظه)
۱- گواهی شماره …..
۲- تانکر (محفظه) مشخص شده در زیر واجد شرایط برای حمل و نقل تحت مهر گمرک
میباشد.
۳- معتبر تا ……
۴- این گواهی باید هنگامی که تانکر (محفظه) دیگر مورد استفاده قرار نمی‌گیرد یا صاحب آن تغییر می‌کند یا مدت اعتبارش به پایان می‌رسد و یا در‌صورتی که در مشخصات اساسی تانکر (محفظه) تغییری صورت گیرد به اداره صادرکننده مسترد گردد…………
۵- نوع تانکر (محفظه) …..
۶- نام و آدرس تجاری صاحب تانکر (محفظه) …..
۷- علامت مشخصه و شماره‌ها …..
۸- وزن ……
۹- ابعاد خارجی به سانتیمتر CM..X..CM..X..CM..X..CM
۱۰- مشخصات اساسی ساختمان (نوع مواد – نوع ساختمان – قطعات ضخیم شده برای استحکام بیشتر – پیچهای پرچ شده جوش شده و غیره) …… ……
۱۱- صادره در……..(محل) در……..تاریخ……..۱۹
۱۲- امضاء و مهر اداره صادرکننده……… ضمیمه شماره ۹ پلاکهای “تیر”
۱- ابعاد پلاکها باید ۲۵۰ میلیمتر در ۴۰۰ میلیمتر باشد.
۲- حروف T.I.R باید به حروف بزرگ لاتین به ارتفاع ۲۰۰ میلیمتر به پهنای حداقل ۲۰
میلیمتر باشد. حروف باید به رنگ سفید روی متن آبی باشد. پروتکل امضاء هنگام امضاء کنوانسیون به تاریخ امروز – امضاکنندگان زیر طبق اختیاری که به آنان تفویض شده مراتب زیر را اعلام می‌نمایند:
۱- شرایط این کنوانسیون حداقل تسهیلات را تعیین می‌نماید.
هدف طرفهای این کنوانسیون این نیست که تسهیلات وسیع‌تری را که از طرف بعضی از آنها در مورد حمل و نقل بین‌المللی کالا از راههای زمینی داده شده یا داده خواهد شد محدود نمایند. طرفهای کنوانسیون ممکن است به خصوص در مورد کالاهایی که کاملاً با توضیحات ماده یک بند جزء (ح – H)کنوانسیون مطابقت نمی‌نمایند بر طبق شرایط بخش ۴ بین خود توافق کنند.
۲- مفاد این کنوانسیون مانع از به کار بردن سایر مقررات اعم از ملی یا قراردادی مربوط به حمل و نقل نخواهد شد.
۳- طرفهای کنوانسیون تا حد امکان در موارد زیر تسهیلات فراهم خواهند نمود :
– عملیات گمرکی مربوط به کالاهای فاسد شدنی.
– انجام مراسم گمرکی در گمرکخانههای سر راه خارج از روزها و ساعات کار.
۴- طرفهای کنوانسیون معتقدند که بهره‌برداری رضایت بخش از این کنوانسیون احتیاج به فراهم آوردن تسهیلاتی برای مؤسسات مربوط نسبت به امور‌زیر دارد:
الف – انتقال پول لازم جهت پرداخت حقوق و عوارض وارداتی و هر نوع جریمه نقدی که از طرف مقامات طرفهای کنوانسیون در اجرای شرایط این‌کنوانسیون ادعا میگردد – و
ب – انتقال پول جهت پرداخت برای فرمهای کارنه “تیر” ارسالی به مؤسسات تضمین‌کننده توسط مؤسسات خارجی مربوط یا توسط سازمانهای‌بین‌المللی.
۵- لحاقی به مواد یک (قسمت الف) ۴ و ۲۰شرایط مذکور در مواد ۴ و ۲۰ مانع از وصول وجوه قلیلی به صورت عوارض آماری نمی‌گردد.
۶- الحاقی به ماده ۳۷. هر طرف کنوانسیون امکان صرف نظر کردن و یا تقلیل بعضی محدودیتها و کنترلها را در گمرکخانههای سر راه در مورد عملیات حمل و نقل مذکور در‌بخش ۳ این کنوانسیون با توجه به اقدامات احتیاطی مندرج در این کنوانسیون برای چنین عملیات مورد بررسی قرار خواهد داد. بنا به مراتب امضاکنندگان زیر که دارای اختیارات لازم می‌باشند این پروتکل را امضاء نمودند.
این کنوانسیون در تاریخ پانزدهم ژانویه یک هزار و نهصد و پنجاه و نه در ژنو در یک نسخه به زبانهای انگلیسی و فرانسه منعقد شد که هر دو متن‌متساویاً معتبر میباشد. کنوانسیون فوق مشتمل بر یک مقدمه و پنجاه و یک ماده و نه ضمیمه و یک و پروتکل امضاء منضم به قانون الحاق دولت شاهنشاهی ایران به‌کنوانسیون گمرکی حمل و نقل بین‌المللی کالا در جاده میباشد.
رییس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی
[/vc_column_text][/vc_tab][/vc_tabs][/vc_column][/vc_row][/vc_section]
